Turku
Turku (język polski)
edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
rzeczownik, forma fleksyjna
- odmiana:
- (1.1) nieodm., blm,
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Turku Turku dopełniacz Turku Turku celownik Turku Turku biernik Turku Turku narzędnik Turku Turku miejscownik Turku Turku wołacz Turku Turku
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Turku • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Turku • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Turku • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Turku • mieszkaniec / mieszkanka Turku • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Turku • pochodzić z Turku • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Turku
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- czeski: (1.1) Turku n
- duński: (1.1) Turku
- estoński: (1.1) Turu
- francuski: (1.1) Turku
- łaciński: (1.1) Aboa
- niemiecki: (1.1) Turku
- rosyjski: (1.1) Турку m
- szwedzki: (1.1) Åbo
- ukraiński: (1.1) Ту́рку n, А́бо n
- źródła: