azymut
azymut (język polski)
edytuj- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) kąt zawarty między północną częścią południka odniesienia a danym kierunkiem poziomym; zob. też azymut w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik azymut azymuty dopełniacz azymutu azymutów celownik azymutowi azymutom biernik azymut azymuty narzędnik azymutem azymutami miejscownik azymucie azymutach wołacz azymucie azymuty
- przykłady:
- (1.1) Wartość azymutu boku PK obliczymy uwzględniając fakt, że w każdej ćwiartce układu współrzędnych prostokątnych znaki przyrostów tworzą inną kombinację[1].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. azymucik mrz
- przym. azymutalny
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) azimuth
- asturyjski: (1.1) acimut m
- baskijski: (1.1) azimut
- bułgarski: (1.1) азимут m
- chorwacki: (1.1) azimut m
- czeski: (1.1) azimut m
- fiński: (1.1) atsimuutti
- francuski: (1.1) azimut m
- galicyjski: (1.1) acimut m
- górnołużycki: (1.1) azimut m
- hiszpański: (1.1) azimut m, acimut m
- ido: (1.1) azimuto
- litewski: (1.1) azimutas m
- portugalski: (1.1) azimute m
- rosyjski: (1.1) азимут m
- słowacki: (1.1) azimut m
- ukraiński: (1.1) азимут m
- węgierski: (1.1) azimut
- wietnamski: (1.1) góc phương vị
- włoski: (1.1) azimut m
- źródła:
- ↑ Stefan Przewłocki, Geodezja dla inżynierii środowiska, 1998, Narodowy Korpus Języka Polskiego.