bezbronny
bezbronny (język polski)
edytuj- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) nie mający broni i możliwości obrony, obronienia się
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik bezbronny bezbronna bezbronne bezbronni bezbronne dopełniacz bezbronnego bezbronnej bezbronnego bezbronnych celownik bezbronnemu bezbronnej bezbronnemu bezbronnym biernik bezbronnego bezbronny bezbronną bezbronne bezbronnych bezbronne narzędnik bezbronnym bezbronną bezbronnym bezbronnymi miejscownik bezbronnym bezbronnej bezbronnym bezbronnych wołacz bezbronny bezbronna bezbronne bezbronni bezbronne
- przykłady:
- (1.1) Ciałem detektywa wstrząsnął lekki dreszcz. Ktoś buszował w apartamencie, podczas gdy on był praktycznie bezbronny[1].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bezbronność ż
- przysł. bezbronnie
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) defenceless
- białoruski: (1.1) безабаронны
- duński: (1.1) forsvarsløs
- francuski: (1.1) sans défense
- hiszpański: (1.1) indefenso, desamparado
- niemiecki: (1.1) wehrlos
- nowogrecki: (1.1) ανυπεράσπιστος, απροστάτευτος
- rosyjski: (1.1) беззащитный
- słowacki: (1.1) bezbranný
- ukraiński: (1.1) беззахисний
- włoski: (1.1) inerme, disarmato, indifeso
- źródła:
- ↑ Witold Jabłoński, Dzieci nocy, 2001, Narodowy Korpus Języka Polskiego.