bliźniaczy

bliźniaczy (język polski)

bliźniacze (1.2) muszelki

wymowa:

IPA: [blʲiʑˈɲat͡ʃɨ], AS: [blʹiźńačy], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) związany z bliźniętami, odnoszący się do bliźniąt

(1.2) bardzo podobny, identyczny – wobec każdej z dwóch rzeczy

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	bliźniaczy		bliźniacza	bliźniacze	bliźniaczy	bliźniacze
dopełniacz	bliźniaczego		bliźniaczej	bliźniaczego	bliźniaczych
celownik	bliźniaczemu		bliźniaczej	bliźniaczemu	bliźniaczym
biernik	bliźniaczego	bliźniaczy	bliźniaczą	bliźniacze	bliźniaczych	bliźniacze
narzędnik	bliźniaczym		bliźniaczą	bliźniaczym	bliźniaczymi
miejscownik	bliźniaczym		bliźniaczej	bliźniaczym	bliźniaczych
wołacz	bliźniaczy		bliźniacza	bliźniacze	bliźniaczy	bliźniacze
nie stopniuje się

przykłady:

(1.2) Wyglądała teraz zupełnie jak jej bliźniacza siostra, Hekate.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bliźnię n, bliźniak m, bliźniaczka ż, bliźni m, bliźniaczość ż, Bliźniak mos, Bliźnięta nmos, bliźniakowanie n

przysł. bliźniaczo

przym. bliźni

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) блізнячы
• esperanto: (1.1) ĝemela
• kataloński: (1.1) bessó

źródła: