caritas

caritas (język polski)

wymowa:

(spolszczona) ‹karitas›

podział przy przenoszeniu wyrazu: ca•ri•tas

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) rel. miłość do bliźniego podyktowana miłością do Boga

odmiana:

(1.1) nieodm.,

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	caritas	caritas
dopełniacz	caritas	caritas
celownik	caritas	caritas
biernik	caritas	caritas
narzędnik	caritas	caritas
miejscownik	caritas	caritas
wołacz	caritas	caritas

przykłady:

(1.1) Świadkowie życia błogosławionego dali świadectwo o jego caritas przejawiającej się również w stosunku do ostatnich i doświadczanych przez los.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Caritas mrz

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. caritas

uwagi:

tłumaczenia:

• łaciński: (1.1) caritas ż

źródła:

caritas (język łaciński)

wymowa:

(wariant klasyczny) IPA: /ˈkaː.ri.taːs/

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) miłość, caritas

(1.2) drożyzna

(1.3) miłosierdzie

(1.4) szacunek

odmiana:

(1.1-4) cāritās, cāritātis (deklinacja III, paradygmat I spółgłoskowy)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	cāritās	cāritātēs
dopełniacz	cāritātis	cāritātum
celownik	cāritātī	cāritātibus
biernik	cāritātem	cāritātēs
ablatyw	cāritāte	cāritātibus
wołacz	cāritās	cāritātēs

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

Źródłosłów nazwy katolickiej organizacji Caritas.

uwagi:

źródła: