chałtura

chałtura (język polski)

wymowa:

IPA: [xawˈtura], AS: [χau̯tura] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) dodatkowa, łatwa praca (szczególnie z dziedziny kultury, sztuki), ale zazwyczaj mało ambitna, wykonywana jedynie dla szybkiego zarobku, często niedbale

(1.2) efekt, produkt chałtury (1.1)

odmiana:

przykłady:

(1.1) Nie mogę dziś wpaść do ciebie, bo mam chałturę na bankiecie dla jakichś nowobogackich.

(1.2) Przyszedł właściciel galerii obejrzeć moje obrazy, a tu na wierzchu leżą same chałtury.

składnia:

kolokacje:

chałtura piosenkarska • łapać/uprawiać chałturę

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. chałturnictwo n, chałturnik ż, chałturowiec m, chałturszczyk m, chałturzysta m, chałturzystka ż

zdrobn. chałturka ż

przym. chałturowy, chałturniczy

czas. chałturzyć

związki frazeologiczne:

etymologia:

ros. халтура

Początkowo tylko w żargonie teatralnym

uwagi:

tłumaczenia:

• bułgarski: (1.1) халтура ż
• francuski: (1.1) petit boulot m
• hiszpański: (1.1) chapuza ż; (1.2) chapucería ż, chapuza ż

źródła: