cukr

cukr (język czeski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) spoż. cukier

(1.2) chem. cukier

odmiana:

(1.1-2)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	cukr	cukry
dopełniacz	cukru	cukrů
celownik	cukru	cukrům
biernik	cukr	cukry
wołacz	cukre / cukře	cukry
miejscownik	cukru	cukrech
narzędnik	cukrem	cukry

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) regionalizm lechicki cukěr

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. cukroví n, cukrárna, cukrářství, cukrátko, cukrovar, cukrovinka, cukrovka, cukřenka

czas. cukrovat

przym. cukrový

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: