dyszeć

dyszeć (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈdɨʃɛt͡ɕ], AS: [dyšeć]

​

znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany

(1.1) głośno i ciężko oddychać

(1.2) wydawać odgłos podobny do ciężkiego oddechu

(1.3) przen. być przepełnionym jakąś emocją

odmiana:

przykłady:

(1.1) Po dziesięciu minutach nieprzytomnego pędu Dzidzia zatrzymała się, ciężko dysząc.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dyszenie n, wydyszenie n, dysza ż

czas. wydyszeć dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• litewski: (1.1) švokšti; (1.2) švokšti
• szwedzki: (1.1) flämta, flåsa, pusta

źródła: