echo
echo (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) akust. powtórzenie dźwięku słyszalne wskutek odbicia się go od oddalonej powierzchni[1]; zob. też echo w Wikipedii
- (1.2) akust. elektron. sztuczny efekt echa (1.1) uzyskany elektronicznie
- (1.3) przen. nawiązanie do czegoś z przeszłości[1]
- (1.4) przen. wieść o czymś lub reakcja na coś[1]
- (1.5) med. pot. obraz wewnętrzny narządu uzyskany w ultrasonografii
- (1.6) techn. pot. obraz podwodny uzyskany w sonarze
- (1.7) ogrod. archit. budowla ogrodowa wzmacniająca dźwięk w celu uzyskania efektu jego powtórzenia
- (1.8) bot. roln. odmiana szpinaku[2]
- odmiana:
- (1.1-4)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik echo echa dopełniacz echa ech celownik echu echom biernik echo echa narzędnik echem echami miejscownik echu echach wołacz echo echa
- przykłady:
- (1.1) Lubię rozmawiać z echem w górach.
- (1.1) Lecz nikt samotny w dolinie albo też gdzie pomiędzy górami i w zaroślach, nie ośmiela się budzić echo uśpione, w mniemaniu, że ono pochodzi od duchów przeciwko człowiekowi[3].
- (1.4) Jedno jest pewne, sprawa nie przejdzie bez echa[4].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) echolalia • echolokacja • echosonda
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.7) folly
- hiponimy:
- (1.1) pogłos
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- przejść bez echa • pozostać bez echa
- etymologia:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) echo
- arabski: (1.1) صدى m (ṣadan)
- asturyjski: (1.1) bauríu
- bułgarski: (1.1) ехо n, ек m
- chorwacki: (1.1) jeka ż, eho m
- esperanto: (1.1) eĥo
- estoński: (1.1) kaja
- francuski: (1.1) écho m, résonance ż
- hiszpański: (1.1) eco m
- ido: (1.1) eko
- jidysz: (1.1) ווידערקול n (widerkol)
- kaszubski: (1.1) pòmión m
- kataloński: (1.1) eco m
- kurmandżi: (1.1) vedeng
- litewski: (1.1) aidas m
- niemiecki: (1.1) Echo n
- norweski (bokmål): (1.1) ekko n
- nowogrecki: (1.1) ηχώ ż
- portugalski: (1.1) eco m
- rosyjski: (1.1) эхо n
- sanskryt: (1.1) अनुरस m
- słowacki: (1.1) ozvena ż, echo n
- szwedzki: (1.1) eko n
- turecki: (1.1) yankı
- ukraiński: (1.1) луна ż
- urdu: (1.1) آواز ż
- wenedyk: (1.1) echo n
- włoski: (1.1) eco m/ż
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Hasło „echo” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Zofia Dobrakowska-Kopecka, Kazimiera Pyszkowska, Warzywa z mojego ogródka, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1987, s. 127.
- ↑ Oskar Kolberg, Lud: jego zwyczaje, sposób życia, mowa, podania, przysłowia, obrzędy, gusła, zabawy, pieśni, muzyka i tańce, tom 17, drukarnia Jana Jaworskiego, 1884.
- ↑ http://m.poznan.eska.pl/newsy/zycie-poznanskiej-rodziny-na-zywo-w-internecie-kamery-sledza-ja-24-godziny-na-dobe/77734
echo (język angielski)
edytuj- wymowa:
- enPR: ĕ'kō, IPA: /ˈekəʊ/, X-SAMPA: /"ek@U/
- wymowa amerykańska
- znaczenia:
rzeczownik
czasownik
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
echo (język hiszpański)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
czasownik, forma fleksyjna
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) lanzamiento, tiro
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „echo” w: Real Academia Española: Diccionario de la lengua española, 2014.
echo (język łaciński)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1) echo, echus[1] (deklinacja IV)
przypadek liczba pojedyncza mianownik echo dopełniacz echus celownik echo biernik echo ablatyw echo wołacz echo
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- (1.1) wyjątek rodzaju żeńskiego, odmiana nieregularna
- źródła:
echo (język słowacki)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) ozvena
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Zofia Jurczak-Trojan, Halina Mieczkowska, Elżbieta Orwińska, Maryla Papierz, Słownik słowacko-polski, t. I, A-Ô, TAiWPN Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0569-1, s. 166.
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: