ekstrawagancja

ekstrawagancja (język polski)

ekstrawagancja (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌɛkstravaˈɡãnt͡sʲja], AS: [ekstravagãncʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wygląd lub zachowanie jaskrawo odmienne od powszechnego

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	ekstrawagancja
dopełniacz	ekstrawagancji
celownik	ekstrawagancji
biernik	ekstrawagancję
narzędnik	ekstrawagancją
miejscownik	ekstrawagancji
wołacz	ekstrawagancjo

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ekstrawagant mos, ekstrawagantka ż, ekstrawaganckość ż

przym. ekstrawagancki

przysł. ekstrawagancko

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. extravagance < franc. extravagant + -ance

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) extravagance, extravagancy
• białoruski: (1.1) экстравагантнасць ż (èkstravagantnascʹ)
• bułgarski: (1.1) екстравагантност ż (ekstravagantnost)
• esperanto: (1.1) ekstravaganco
• francuski: (1.1) extravagance ż
• hiszpański: (1.1) extravagancia ż
• interlingua: (1.1) extravagantia
• łaciński: (1.1) extravagantia ż
• portugalski: (1.1) extravagância ż
• rosyjski: (1.1) экстравагантность ż (èkstravagantnostʹ)
• węgierski: (1.1) extravagancia
• włoski: (1.1) stravaganza ż

źródła: