fabuła

fabuła (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) liter. film. szereg wątków i motywów powiązanych czasowo i przyczynowo, przedstawionych w utworze literackim lub filmowym

(1.2) pot. treść utworu

(1.3) daw. treść stanowiąca coś ciekawego, niekoniecznie prawdziwego

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	fabuła	fabuły
dopełniacz	fabuły	fabuł
celownik	fabule	fabułom
biernik	fabułę	fabuły
narzędnik	fabułą	fabułami
miejscownik	fabule	fabułach
wołacz	fabuło	fabuły

przykłady:

(1.1) Jak każde porównanie, porównanie homeryckie składa się z dwóch członów – drugi z nich (następujący po spójniku „jak”, „jako”, „jak gdyby” itp.) jest w porównaniu homeryckim obszernym, rozwiniętym obrazem, często stanowiącym samodzielny epizod fabuły utworu o dygresyjnym charakterze. (z Wikipedii)

(1.2) Fabuła tej książki jest naprawdę zaskakująca.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1-2) osnowa, treść

(1.3) anegdota, opowiastka, plotka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. fabularność ż, fabularyzacja ż, fabulistyka ż

czas. fabularyzować

przym. fabularny

przysł. fabularnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. fabula → bajka, opowieść

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) plot, plotline, story, storyline, story line; (1.3) fable
• bułgarski: (1.1) фабула ż
• esperanto: (1.1) intrigo, agado; (1.2) intrigo, enhavo
• rosyjski: (1.1) фабула ż
• ukraiński: (1.1) фабула ż

źródła: