gołębnik

gołębnik (język polski)

gołębnik (1.1)

wymowa:

IPA: [ɡɔˈwɛ̃mbʲɲik], AS: [gou̯ẽmbʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zootechn. pomieszczenie lub budowla do hodowli gołębi

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	gołębnik	gołębniki
dopełniacz	gołębnika	gołębników
celownik	gołębnikowi	gołębnikom
biernik	gołębnik	gołębniki
narzędnik	gołębnikiem	gołębnikami
miejscownik	gołębniku	gołębnikach
wołacz	gołębniku	gołębniki

przykłady:

(1.1) Wujek Jurek jest zapalonym gołębiarzem, a gołębnik to jego oczko w głowie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) daw. gołębieniec

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. gołąb m, gołębica ż, gołąbek m, gołębię n, gołębiarz m, gołębiarka ż, gołębiarstwo n, gołębiowate nmos, Gołąb ż/mos/mzw

przym. gołębi, gołębiarski, gołębnikowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. gołąb + -nik

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) dovecote, dovecot
• baskijski: (1.1) usategi
• czeski: (1.1) holubník m
• fiński: (1.1) kyyhkyslakka
• francuski: (1.1) colombier m
• galicyjski: (1.1) pombal m
• hiszpański: (1.1) palomar m
• interlingua: (1.1) columbiera
• kaszubski: (1.1) gòłãbnik m
• kazachski: (1.1) кептерхана
• łaciński: (1.1) columbarium
• niemiecki: (1.1) Taubenhaus n
• nowogrecki: (1.1) περιστερώνας m
• portugalski: (1.1) pombal m
• rosyjski: (1.1) голубятня ż
• szwedzki: (1.1) duvslag
• wilamowski: (1.1) tauaśłag m, tauašłak m, taojaśłaog m
• włoski: (1.1) colombaia ż, piccionaia ż

źródła: