grecki

grecki (język polski)

flaga grecka (1.1)

greccy (1.2) biskupi

Η ελληνική γλώσσα σύμφω­να με την υπόθεση Κουργκάν και τον Μάρκους Τσίριους φαν Μπόξχορν είναι μία από τις ινδοευρωπαϊκές γλώσσες. Αποτελεί το μοναδικό μέλος ενός ανεξάρτητου κλάδου της ινδοευρωπαϊκής οικογένειας γλωσσών. Ανήκει επίσης στον βαλκανικό γλωσσικό δεσμό. Στην ελληνική γλώσσα, έχου­με γραπτά κείμενα από τον 15ο αιώνα π.Χ. μέχρι σή­με­ρα.

grecki (2.1)

wymowa:

IPA: [ˈɡrɛt͡sʲci], AS: [grecʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z Grecją, dotyczący Grecji lub Greków

(1.2) związany z Greckim Kościołem Prawosławnym

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) jęz. język Greków i po części Cypryjczyków; zob. też język grecki w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	grecki		grecka	greckie	greccy	greckie
dopełniacz	greckiego		greckiej	greckiego	greckich
celownik	greckiemu		greckiej	greckiemu	greckim
biernik	greckiego	grecki	grecką	greckie	greckich	greckie
narzędnik	greckim		grecką	greckim	greckimi
miejscownik	greckim		greckiej	greckim	greckich
wołacz	grecki		grecka	greckie	greccy	greckie
nie stopniuje się

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	grecki	greckie
dopełniacz	greckiego	greckich
celownik	greckiemu	greckim
biernik	grecki	greckie
narzędnik	greckim	greckimi
miejscownik	greckim	greckich
wołacz	grecki	greckie

przykłady:

(1.1) Grecki klimat jest cieplejszy niż polski.

(1.2) Najważniejszym greckim świętem jest Pascha.

(2.1) Nie znam greckiego.

(2.1) Rozmawiam biegle po grecku • i nie tylko z żywymi.

składnia:

kolokacje:

(2.1) mówić po grecku • posługiwać się greckim • uczyć się greckiego • umieć / znać grecki • nie umieć / nie znać greckiego • rozumieć grecki • grecki klasyczny / nowożytny / cypryjski / oczyszczony

synonimy:

(1.1) helleński, hellenistyczny

(2.1) greka, greczyzna

antonimy:

hiperonimy:

(2.1) język

hiponimy:

(2.1) starogrecki, średniogrecki, nowogrecki, katharewusa, demotyk, koine, mykeński, kapadocki, pontyjski, jewanik, griko, cakoński

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Grecja ż, Grek mos, grek m, Greczynka ż, greckość ż, greka ż, greczyzna ż, grecyzm m, grecyzacja ż, grecyzowanie n

czas. zgrecyzować ndk.

przysł. grecko, po grecku

tem. słow. greko-

związki frazeologiczne:

do greckich kalend • jogurt grecki • miłość grecka

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• afrykanerski: (2.1) Grieks
• angielski: (1.1) Greek; (1.2) Greek; (2.1) Greek
• arabski: (1.1) إغريقي m, يوناني m, يونانية ż; (2.1) لغة يونانية ż
• baskijski: (1.1) greziar, greko; (2.1) greziera, greko
• białoruski: (1.1) грэчаскі
• bułgarski: (1.1) гръцки; (2.1) гръцки m
• chorwacki: (1.1) grčki; (2.1) grčki
• czeski: (1.1) řecký; (2.1) řečtina
• duński: (1.1) græsk; (1.2) græsk; (2.1) græsk
• esperanto: (1.1) greka
• farerski: (1.1) grikskur
• fiński: (2.1) kreikka
• francuski: (1.1) grec; (2.1) grec m
• hawajski: (1.1) Helene
• hindi: (2.1) यूनानी
• hiszpański: (1.1) griego; (2.1) griego m
• interlingua: (1.1) grec
• japoński: (2.1) ギリシア語
• jidysz: (1.1) גריכיש (grichisz), גרעקיש (grekisz); (1.2) פּראַוואָסלאַוונע (prawoslawne); (2.1) גריכיש n (grichisz), גרעקיש n (grekisz)
• kaszubski: (1.1) grecczi
• kataloński: (1.1) grec
• koreański: (2.1) 그리스어 (Geuriseueo)
• litewski: (1.1) graikiškas
• łaciński: (1.1) Graecus
• łotewski: (1.1) grieķu, grieķisks; (2.1) grieķu valoda ż
• niderlandzki: (1.1) Grieks
• niemiecki: (1.1) griechisch; (2.1) Griechisch n
• norweski (bokmål): (1.1) gresk
• nowogrecki: (1.1) ελληνικός; (2.1) ελληνικά lm n
• ormiański: (1.1) հունական; (2.1) հունարեն
• perski: (2.1) یونانی
• rosyjski: (1.1) греческий; (1.2) греческий; (2.1) греческий
• słowacki: (1.1) grécky; (2.1) gréčtina
• szwedzki: (1.1) grekisk; (2.1) grekiska w
• tajski: (2.1) ภาษากรีก
• turecki: (1.1) Yunan; (2.1) Yunanca
• ukraiński: (1.1) грецький
• urdu: (2.1) یونانی
• węgierski: (1.1) görög; (1.2) görög; (2.1) görög
• włoski: (1.1) greco

źródła: