kinematyka

kinematyka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌcĩnɛ̃ˈmatɨka], AS: [ḱĩnẽmatyka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. na 3 syl.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) fiz. dział mechaniki zajmujący się badaniem ruchu ciał; zob. też kinematyka w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	kinematyka
dopełniacz	kinematyki
celownik	kinematyce
biernik	kinematykę
narzędnik	kinematyką
miejscownik	kinematyce
wołacz	kinematyko

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. kinematyczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) kinematics
• arabski: (1.1) علم الحركة
• baskijski: (1.1) zinematika
• białoruski: (1.1) кінематыка ż
• bośniacki: (1.1) kinematika
• bułgarski: (1.1) кинематика ż
• estoński: (1.1) kinemaatika
• francuski: (1.1) cinématique
• hiszpański: (1.1) cinemática ż
• ido: (1.1) cinematiko
• kataloński: (1.1) cinemàtica ż
• niemiecki: (1.1) Kinematik ż
• rosyjski: (1.1) кинематика ż
• turecki: (1.1) kinematik
• ukraiński: (1.1) кінематика ż
• węgierski: (1.1) kinematika
• włoski: (1.1) cinematica ż

źródła: