kobyła
kobyła (język polski)
edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) zool. klacz, samica konia
- (1.2) pot. rzecz, szczególnie utwór literacki, o bardzo dużych rozmiarach
- (1.3) środ. uczn. stud. przedmiot o wielkiej objętości materiału; egzamin z tego przedmiotu
- (1.4) pot. pejor. kobieta dużego wzrostu, niezgrabna, bez wdzięku
- (1.5) daw. przen. bot. gatunek śliwki[1]
- odmiana:
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kobyła kobyły dopełniacz kobyły kobył celownik kobyle kobyłom biernik kobyłę kobyły narzędnik kobyłą kobyłami miejscownik kobyle kobyłach wołacz kobyło kobyły
- przykłady:
- (1.2) Dzieciakom i młodzieży podsuwa się nudne kobyły zamiast interesujących książek[2].
- (1.3) Tak jest na każdej uczelni. Wszędzie są „kobyły”, których nie zdasz inaczej jak tylko poprzez uczciwą i solidną naukę[2].
- składnia:
- (1.2) używa się też jako przydawki rzeczownikowej: przedmiot kobyła
- synonimy:
- (1.1) klacz
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- czekaj tatka latka, aż kobyłę wilki zjedzą • jeździć jak na łysej kobyle
- etymologia:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) mare
- baskijski: (1.1) behor
- białoruski: (1.1) кабыла ż
- francuski: (1.1) jument ż
- hiszpański: (1.1) yegua ż; (1.4) maritornes ż
- kaszubski: (1.1) kòbëła ż, kòbła ż
- niemiecki: (1.1) Stute ż
- nowogrecki: (1.1) φοράδα ż, αλόγα ż; (1.4) φοράδα ż, αλόγα ż
- rosyjski: (1.1) кобыла ż
- ukraiński: (1.1) кобила ż
- wilamowski: (1.1) kȫwuł ż, köwuł ż
- włoski: (1.1) cavalla ż, giumenta ż; (1.2) mattone m
- źródła: