kommen

kommen (język duński)

kommen (1.1)

kommen (1.2)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) kminek (przyprawa)

(1.2) bot. kminek zwyczajny

odmiana:

(1.1) en kommen, kommenen, kommen, kommenene

przykłady:

(1.1) Jeg elsker alt med kommen på. → Uwielbiam wszystko, co jest z kminkiem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

hebr. כמון (kamon)

uwagi:

źródła:

kommen (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈkɔmən]

​ ​ ​ ​ ​ ​

znaczenia:

czasownik mocny

(1.1) przybywać, przybyć

(1.2) przychodzić, przyjść

(1.3) przyjeżdżać, przyjechać

(1.4) pochodzić

odmiana:

(1.1-4) kommen (kommt), kam, gekommen (sein)

przykłady:

(1.3) Er kommt mit dem Zug. → On przyjedzie pociągiem.

(1.4) Er kommt aus der Schweiz. → On pochodzi ze Szwajcarii.

składnia:

(1.4) aus etw./jdm. (Dat.) kommen

kolokacje:

(1.1) kommen lassen • zustande kommen

synonimy:

(1.4) stammen

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Kommen n

związki frazeologiczne:

auf den Hund kommen

etymologia:

uwagi:

• zobacz też: kommen • abkommen • ankommen • aufkommen • auskommen • bekommen • beikommen • durchkommen • einkommen • entgegenkommen • fortkommen • hinkommen • mitkommen • nachkommen • umkommen • überkommen • unterkommen • verkommen • vorkommen • wegkommen • wiederkommen • zukommen • zurückkommen • zusammenkommen
• zobacz też: abhandenkommen • dahinterkommen • davonkommen • dazwischhenkommen • emporkommen • entlangkommen • freikommen • gleichkommen • heimkommen • hinwegkommen • hochkommen • klarkommen • loskommen • nahekommen • näherkommen • niederkommen • querkommen • runterkommen • vorbeikommen • vorwärtskommen • weiterkommen • zugutekommen • zuhandenkommen • zupasskommen • zurechtkommen • zustattenkommen

źródła: