kuropatwa
kuropatwa (język polski)
edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) ornit. Perdix perdix[1], polny ptak łowny, żywiący się m.in. stonką ziemniaczaną; zob. też kuropatwa w Wikipedii
- (1.2) daw. zręcznościowa zabawa dwóch osób z użyciem książki[2]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kuropatwa kuropatwy dopełniacz kuropatwy kuropatw celownik kuropatwie kuropatwom biernik kuropatwę kuropatwy narzędnik kuropatwą kuropatwami miejscownik kuropatwie kuropatwach wołacz kuropatwo kuropatwy
- przykłady:
- (1.1) Pocieszyła go myśl, że ten zastrzelony jastrząb mógłby wyjeść przez zimę niejedno stado kuropatw, sporo zajęcy, a tak już nie żyje[3].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- przysłowia: rzadko ten jastrząb kuropatwę schwyci, który się za całym ugania stadem • w styczniu łów łatwy na kuropatwy
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ptaki
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) partridge, hun
- białoruski: (1.1) курапатка ż
- bułgarski: (1.1) яребица ż
- czeski: (1.1) koroptev ż
- duński: (1.1) agerhøne w
- esperanto: (1.1) perdriko
- fiński: (1.1) peltopyy
- francuski: (1.1) perdrix ż
- hiszpański: (1.1) perdiz ż
- islandzki: (1.1) akurhænsn n
- itelmeński: (1.1) рэвнэ
- japoński: (1.1) ヤマウズラ
- joruba: (1.1) aparo
- kaszubski: (1.1) kùropatka ż
- kataloński: (1.1) perdiu ż
- litewski: (1.1) kurapka ż
- łaciński: (1.1) perdix m, ż
- łotewski: (1.1) irbe ż
- niderlandzki: (1.1) patrijs ż
- niemiecki: (1.1) Rebhuhn n
- nowogrecki: (1.1) πέρδικα ż
- rosyjski: (1.1) куропатка ż
- sanskryt: (1.1) तित्तिर
- słowacki: (1.1) jarabica ż
- szwedzki: (1.1) rapphöna w
- turecki: (1.1) keklik
- ukraiński: (1.1) куріпка ż
- wenecki: (1.1) pernixa ż, pernixe ż
- węgierski: (1.1) fogoly, fogoly madár
- wilamowski: (1.1) raubhun ż, raubhün ż
- włoski: (1.1) pernice ż
- źródła:
- ↑
Hasło „Perdix perdix” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
- ↑ Gry zręcznościowe w: Anna Piotrowicz, Słownictwo i frazeologia życia towarzyskiego w polskiej leksykografii XX wieku, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2004, ISBN 83-232-1378-X, s. 90.
- ↑ A. Dygasiński: Zając