ogon

ogon (język polski)

ogon (1.1)

ogon (1.2) samolotu

ogon (1.3)

ogon (1.6)

wymowa:

IPA: [ˈɔɡɔ̃n], AS: [ogõn], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zool. anat. część ciała niektórych zwierząt, składająca się z włosów, piór lub kręgów, także futro z tej części ciała; zob. też ogon (anatomia) w Wikipedii

(1.2) końcowa część jakiegoś przedmiotu

(1.3) pot. długa kolejka

(1.4) środ. teatr. film. rola drugoplanowa, epizodyczna

(1.5) pot. samochód, osoba lub grupa osób itp. śledzący kogoś

(1.6) astr. gazowy strumień za kometą

(1.7) eufem. penis

(1.8) daw. gw. więz. dewizka

odmiana:

(1.1-7)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ogon	ogony
dopełniacz	ogona	ogonów
celownik	ogonowi	ogonom
biernik	ogon	ogony
narzędnik	ogonem	ogonami
miejscownik	ogonie	ogonach
wołacz	ogonie	ogony

przykłady:

(1.1) Ten pies wesoło merda ogonem.

(1.2) Ogon samolotu. Ogon komety.

(1.3) Do sklepu od rana oczekuje długi ogon klientów.

(1.4) Ogonów nikt grać nie lubi.

składnia:

kolokacje:

(1.1) merdać / machać ogonem • mieć / posiadać ogon

(1.2) znajdować się / być w ogonie

(1.3) stać / wyczekiwać w ogonie

(1.4) grać / grywać ogony • dostać ogony

(1.5) ciągnąć za sobą ogon • zgubić ogon

(1.6) gazowy / pyłowy ogon komety

synonimy:

(1.1) odwłok, kita

(1.2) tył

(1.6) warkocz

(1.7) kuśka, korzeń, kita

antonimy:

(1.2) przód

(1.4) główna rola

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ogonówka ż, ogończa ż

zdrobn. ogonek m, ogoneczek m

przym. ogonowy, ogoniasty

związki frazeologiczne:

alboś nie słyszał, kiedy w lisi ogon trąbiono • diabeł ogonem nakrył • dosyć sarnie ogona po rzyć • gdy przyjdzie święta Agnieszka, przebije lód ogonem pliszka • kiedy niedźwiedzia prowadzono do miodu, tedy mu uszy oberwano, a kiedy od miodu, tedy ogon • koński ogon • lepiej się ukłonić głowie niż ogonowi • lisi ogon w towar nie wchodzi • lisim ogonem po pierzynie • liszka, nie mając ogona, radziła innym, aby swoje odcięły, bo to teraz nie moda • łapać dwie sroki za ogon / trzymać dwie sroki za ogon • miele językiem jak cielę ogonem • mówiła sroka wronie, nie siadaj mi na ogonie • odwracać kota ogonem / wykręcać kota ogonem • przyczepić się jak rzep do psiego ogona • schować ogon pod siebie • siedzieć komuś na ogonie • to mu dobił lisim ogonem • trząść się jak barani ogon • więcej się zyska lisim ogonem, jak lwim pazurem • wlec się w ogonie • wypadł jakby sroce spod ogona • przeskoczywszy psa, można i ogon jego przeskoczyć

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Zwierzęta

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) tail; (1.2) tail; (1.3) queue
• arabski: (1.1) ذنب, ذيل
• awestyjski: (1.1) 𐬛𐬎𐬨𐬀
• baskijski: (1.1) buztan, isats; (1.2) atzealde; (1.3) errenka, ilara, lerro; (1.6) adats
• bhodźpuri: (1.1) पूंछ ż
• białoruski: (1.1) хвост m; (1.2) хвост m
• bułgarski: (1.1) опашка ż; (1.3) опашка ż
• czeski: (1.1) ocas m
• duński: (1.1) hale w; (1.2) hale w; (1.3) kø w
• elfdalski: (1.1) rumpa ż
• esperanto: (1.1) vosto
• francuski: (1.1) queue ż; (1.2) queue ż; (1.3) queue ż
• górnołużycki: (1.1) wopuš ż
• grenlandzki: (1.1) pamioq
• hindi: (1.1) पुच्छ m
• hiszpański: (1.1) rabo m, cola ż; (1.2) cola ż; (1.3) cola ż; (1.6) cola ż
• islandzki: (1.1) sporður (ryby), tagl (konia), stél (ptaka), hali (krowy), skott (psa), rófa (kota) (1.3) biðröð
• japoński: (1.1) 尻尾(しっぽ)
• jidysz: (1.1) עק m (ek)
• kaszubski: (1.1) ògón m
• łaciński: (1.1) cauda ż, coda ż
• macedoński: (1.1) опашка ż
• manx: (1.1) arbyl ż, farbyl ż
• nepalski: (1.1) पुच्छर
• niderlandzki: (1.1) staart m
• niemiecki: (1.1) Schwanz m; (1.2) Schwanz m; (1.3) Schlange ż
• norweski (bokmål): (1.1) hale m
• norweski (nynorsk): (1.1) hale m
• nowogrecki: (1.1) ουρά ż; (1.2) ουρά ż; (1.3) ουρά ż
• ormiański: (1.1) ագի, պոչ
• pali: (1.1) puccha n
• portugalski: (1.1) rabo m, cauda ż; (1.2) rabo m, cauda ż
• rosyjski: (1.1) хвост m; (1.3) хвост m
• rumuński: (1.1) coadă ż; (1.3) coadă ż
• sanskryt: (1.1) पुच्छ m n, जाघनी ż
• starofryzyjski: (1.1) stērt m
• staroirlandzki: (1.1) erball m
• szwedzki: (1.1) svans w
• tagalski: (1.1) buntot
• tahitański: (1.1) ʻaero
• tuvalu: (1.1) felo
• ukraiński: (1.1) хвіст m; (1.3) хвіст m
• waloński: (1.1) cowe ż
• węgierski: (1.1) farok
• wilamowski: (1.1) cuöl m, ciöel m; (1.2) cuöl m, ciöel m; (1.3) cuöl m, ciöel m; (1.6) cuöl m, ciöel m
• włoski: (1.1) coda ż

źródła:

ogon (slovio)

ogon (1.1)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

огон

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) ogień

odmiana:

(1.1) lp ogon; lm ogonis

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: