opowieść

opowieść (język polski)

wymowa:

IPA: [ɔˈpɔvʲjɛ̇ɕt͡ɕ], AS: [opovʹi ̯ėść], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) opowiadana historia

(1.2) liter. utwór narracyjny o bogatej fabule i gawędziarskiej narracji, zwykle dłuższy od opowiadania i noweli, krótszy od powieści

(1.3) przen. pejor. coś, co zostało powiedziane

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	opowieść	opowieści
dopełniacz	opowieści	opowieści
celownik	opowieści	opowieściom
biernik	opowieść	opowieści
narzędnik	opowieścią	opowieściami
miejscownik	opowieści	opowieściach
wołacz	opowieści	opowieści

przykłady:

(1.1) Długo snuł swą opowieść, a my siedzieliśmy zasłuchani.

(1.2) „Kamienna wioska” to nostalgiczna opowieść Xiaolu Guo, autorki chińskiego pochodzenia.

(1.3) Jakoś nie wierzę w tę opowieść.

składnia:

kolokacje:

(1.1) snuć opowieść

synonimy:

(1.1) bajanie, bajka, baśń, gawęda, historia, klechda, legenda, mit, podanie; gw. (Górny Śląsk) bera

(1.2) opowiadanie

(1.3) bajka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. opowiedzenie n, opowiadanie n, opowiadanko n, opowiadacz m, opowiadaczka ż

zdrobn. opowiastka ż

czas. powiedzieć, opowiadać ndk., opowiedzieć dk.

przym. opowieściowy, opowiadawczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• aleucki: (1.1) ungikax, ungiika-x̂
• angielski: (1.1) story, tale; (1.2) story, tale; (1.3) talk
• arabski: (1.1) قصة ż, حكاية ż
• chiński standardowy: (1.1) 故事 (gùshi)
• duński: (1.1) fortælling w, beretning w, historie w
• esperanto: (1.1) rakonto, historio; (1.2) rakonto, novelo
• francuski: (1.2) relation, récit, conte
• hiszpański: (1.1) cuento ż, historia ż; (1.2) relato m, narración ż; (1.3) cuento m
• irlandzki: (1.1) scéal
• niemiecki: (1.2) Erzählung ż
• rosyjski: (1.1) история ż
• ukraiński: (1.1) історія ż

źródła: