pierze

pierze (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈpʲjɛʒɛ], AS: [pʹi ̯eže], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) ornit. w ogólności, pióra i puch pokrywające ptaka

(1.2) pióra ptaków domowych, zwykle gęsi, służące do napychania poduszek, pierzyn itp.

(1.3) przen. żart. włosy słabe, rzadkie

(1.4) daw. gw. więz. włosy

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) 3. os. lp ter. od prać

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pierze	pierza
dopełniacz	pierza	pierzy
celownik	pierzu	pierzom
biernik	pierze	pierza
narzędnik	pierzem	pierzami
miejscownik	pierzu	pierzach
wołacz	pierze	pierza

przykłady:

(1.2) Moja poduszka wypchana jest gęsim pierzem.

składnia:

kolokacje:

(1.2) drzeć / skubać pierze • wypychać / wypchać pierzem

synonimy:

(1.1) upierzenie

(1.3) pióra, kołtuny, kłaki

(1.4) selery

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. upierzenie n, opierzanie n, opierzenie n, pierzyna ż, pierzynka ż, pióro n, piórko n, pierzynka ż, piórnik m

czas. opierzać ndk., opierzyć dk.

przym. pierzasty, opierzony, nieopierzony, piórkowy

przysł. pierzasto

związki frazeologiczne:

ni z pierza, ni z mięsa • obrosnąć w pierze • ptaka po pierzu, wilka po sierści, a z mowy człowieka poznasz

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) plumage; (1.2) down
• białoruski: (1.1) пер'е n; (1.2) пер'е n
• cerkiewnosłowiański: (1.1) перїе n
• hiszpański: (1.1) plumaje m; (1.2) plumón m
• maya: (1.1) k’u’uk’um
• niemiecki: (1.1) Gefieder n, Federn ż lm; (1.3) spärliches Haar n
• ukraiński: (1.1) пір'я ż
• wilamowski: (1.1) fadyn ż; (1.2) fadyn ż

źródła: