połączenie (język polski)

edytuj
 
połączenie (1.3)
 
połączenie (1.5)
 
połączenie (1.7)
wymowa:
IPA[ˌpɔwɔ̃n͇ˈt͡ʃɛ̃ɲɛ], AS[pou̯õṇčńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.udziąs.nazal.asynch. ą -ni…akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzecz. odczas. od połączyć
(1.2) zestawienie przedmiotów, pojęć lub zjawisk w pewną całość[1]
(1.3) techn. fragment konstrukcji, w którym poszczególne części zespolone ze sobą mechanicznie
(1.4) łączność pomiędzy jakimiś miejscami utrzymywana za pomocą publicznych środków lokomocji[1]
(1.5) elektr. zestawienie przewodników elektrycznych, które umożliwia przepływ prądu
(1.6) ekon. zespolenie przedsiębiorstw w jedno
(1.7) możliwość rozmowy telefonicznej lub sama rozmowa[1]
odmiana:
(1.1-7)
przykłady:
(1.2) Połączenie terapii i pigułek antydepresyjnych może wyleczyć do jednej trzeciej tych, którzy wmawiają sobie, że chorzy.
(1.4) Z naszych szacunków wynika, że lotniczym połączeniem między Warszawą a Zieloną Górą może być zainteresowanych co najwyżej 10 tys. osób rocznie[2].
(1.7) Nie pozwolono mi korzystać z telefonu komórkowego, nie pozwolono mi odebrać tego telefonu, który dzwonił non stop. Jak się później okazało, było to 55 nieodebranych połączeń ze strony mamy[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.6) fuzja
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. złączanie n, łącze n, łączność ż, łącznik m, łączówka ż, złącze n, łączenie n, złączenie n
czas. przyłączyć, łączyć ndk., połączyć dk., złączyć dk.
przym. połączeniowy, łącznikowy, połączony
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zob. też połączenie w Wikipedii
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2   Hasło „połączenie” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Paweł Wrabec, Polityka nr 2518, 2005-08-27, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. Kancelaria Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, Stenogram z 78. posiedzenia Komisji 11 czerwca 2005 r., 2005, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  NODES