potrafić

potrafić (język polski)

wymowa:

IPA: [pɔˈtrafʲit͡ɕ], AS: [potrafʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

czasownik nieprzechodni dokonany

(1.1) umieć coś zrobić, wiedzieć, jak coś zrobić

odmiana:

(1.1) koniugacja VIa

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		potrafić
czas przyszły prosty (pełniący wyjątkowo także funkcję czasu teraźniejszego)		potrafię	potrafisz	potrafi	potrafimy	potraficie	potrafią
czas przeszły	m	potrafiłem	potrafiłeś	potrafił	potrafiliśmy	potrafiliście	potrafili
	ż	potrafiłam	potrafiłaś	potrafiła	potrafiłyśmy	potrafiłyście	potrafiły
	n	potrafiłom	potrafiłoś	potrafiło
tryb rozkazujący		niech potrafię	potraf	niech potrafi	potrafmy	potrafcie	niech potrafią
pozostałe formy czas zaprzeszły m potrafiłem był potrafiłeś był potrafił był potrafiliśmy byli potrafiliście byli potrafili byli ż potrafiłam była potrafiłaś była potrafiła była potrafiłyśmy były potrafiłyście były potrafiły były n potrafiłom było potrafiłoś było potrafiło było forma bezosobowa czasu przeszłego potrafiono tryb przypuszczający m potrafiłbym, byłbym potrafił potrafiłbyś, byłbyś potrafił potrafiłby, byłby potrafił potrafilibyśmy, bylibyśmy potrafili potrafilibyście, bylibyście potrafili potrafiliby, byliby potrafili ż potrafiłabym, byłabym potrafiła potrafiłabyś, byłabyś potrafiła potrafiłaby, byłaby potrafiła potrafiłybyśmy, byłybyśmy potrafiły potrafiłybyście, byłybyście potrafiły potrafiłyby, byłyby potrafiły n potrafiłobym, byłobym potrafiło potrafiłobyś, byłobyś potrafiło potrafiłoby, byłoby potrafiło imiesłów przysłówkowy uprzedni potrafiwszy rzeczownik odczasownikowy potrafienie, niepotrafienie

przykłady:

(1.1) Nie potrafił nawet naprawić cieknącego kranu.

(1.1) Ty po prostu nie potrafisz kłamać.

składnia:

(1.1) potrafić +bezokol.

kolokacje:

synonimy:

(1.1) umieć

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

• Różnica znaczeniowa między umieć a potrafić: umieć dotyczy głównie wiedzy nabytej teoretycznie, a potrafić – praktycznie
• Czasownik potrafić jest wyjątkiem, gdyż gramatycznie należy do czasowników dokonanych, a jednak jego odmienione postaci typu potrafię, potrafisz, itd. mogą pełnić zarówno funkcję czasu teraźniejszego, jak i przyszłego (współcześnie nie funkcjonuje bowiem forma potrafiać). Z tego względu niektórzy normatywiści nie aprobują form typu będę potrafić/potrafił oraz imiesłowów czynnych takich jak potrafiący.

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: umieć

• angielski: (1.1) can, be able
• arabski: (1.1) استطاع
• czeski: (1.1) dokázat
• esperanto: (1.1) scipovi, scii
• jidysz: (1.1) קענען (kenen)
• łaciński: (1.1) possum, queo
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• rosyjski: (1.1) уметь, мочь
• ukraiński: (1.1) вміти, могти

źródła: