Wikisłownik

rozczarowanie

rozczarowanie (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA: [ˌrɔʃt͡ʃarɔˈvãɲɛ], AS: [roščarovãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• udziąs.• nazal.• -ni…• akc. pob.
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) niespełnienie oczekiwań
(1.2) rzecz. odczas. od rozczarować
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikrozczarowanierozczarowania
dopełniaczrozczarowaniarozczarowań
celownikrozczarowaniurozczarowaniom
biernikrozczarowanierozczarowania
narzędnikrozczarowaniemrozczarowaniami
miejscownikrozczarowaniurozczarowaniach
wołaczrozczarowanierozczarowania
(1.2)
 
przypadekliczba pojedyncza
mianownikrozczarowanie
dopełniaczrozczarowania
celownikrozczarowaniu
biernikrozczarowanie
narzędnikrozczarowaniem
miejscownikrozczarowaniu
wołaczrozczarowanie
przykłady:
(1.1) Ewelina, ku swojemu rozczarowaniu, dostała na urodziny książkę.
(1.2) Celem koleżanek było rozczarowanie i obrażenie Eweliny.
składnia:
kolokacje:
(1.1) doznawać / unikać rozczarowania • powodować rozczarowanie • ku rozczarowaniu
synonimy:
(1.1) zawód, deziluzja
(1.2) rozczarowywanie
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. rozczarowywać, rozczarować
rzecz. pot. rozczar
przym. rozczarowany
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. roz- + czarowanie
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=rozczarowanie&oldid=8457756”
  NODES