sojusznik

sojusznik (język polski)

wymowa:

IPA: [sɔˈjuʃʲɲik], AS: [soi ̯ušʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) państwo lub osoba, która zobowiązuje się do współpracy i udzielania pomocy

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	sojusznik	sojusznicy
dopełniacz	sojusznika	sojuszników
celownik	sojusznikowi	sojusznikom
biernik	sojusznika	sojuszników
narzędnik	sojusznikiem	sojusznikami
miejscownik	sojuszniku	sojusznikach
wołacz	sojuszniku	sojusznicy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) sprzymierzeniec, aliant

antonimy:

(1.1) nieprzyjaciel, wróg

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. sojusz m

forma żeńska sojuszniczka ż

przym. sojuszniczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) ros. союзник

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) ally
• arabski: (1.1) ناصر m
• baskijski: (1.1) aliatu
• białoruski: (1.1) саюзнік m
• bułgarski: (1.1) съюзник m
• czeski: (1.1) spojenec m
• esperanto: (1.1) aliancano, aliancito
• fiński: (1.1) liittolainen
• francuski: (1.1) allié m
• hindi: (1.1) मित्र m
• hiszpański: (1.1) aliado m
• interlingua: (1.1) alliato
• jidysz: (1.1) אַליִיִרטער m
• kataloński: (1.1) aliat m
• malgaski: (1.1) havana
• niderlandzki: (1.1) bondgenoot m
• niemiecki: (1.1) Verbündete m
• portugalski: (1.1) aliado m
• rosyjski: (1.1) союзник m
• rumuński: (1.1) aliat m
• sanskryt: (1.1) मित्र n
• serbsko-chorwacki: (1.1) saveznik m
• turecki: (1.1) müttefik
• ukraiński: (1.1) союзник m
• włoski: (1.1) alleato m

źródła: