strug
strug (język polski)
edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) techn. narzędzie stolarskie z wysuwanym ostrzem, używane do wyrównywania, wygładzania powierzchni drewna
rzeczownik, rodzaj żeński, forma fleksyjna
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik strug strugi dopełniacz struga strugów celownik strugowi strugom biernik strug strugi narzędnik strugiem strugami miejscownik strugu strugach wołacz strugu strugi - (2.1) zob. struga
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) hebel; gw. (Górny Śląsk) hobel
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. struganie n, strugaczka ż, strugarka ż, strużka ż, wystruganie n, zastruganie n
- czas. strugać ndk., wystrugać dk., zastrugać dk.
- przym. strugowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) plane
- bułgarski: (1.1) ренде n
- czeczeński: (1.1) воттана
- duński: (1.1) høvl w
- esperanto: (1.1) rabotilo
- estoński: (1.1) höövel
- francuski: (1.1) rabot m, mouchette ż
- hiszpański: (1.1) cepillo m
- niemiecki: (1.1) Hobel
- nowogrecki: (1.1) πλάνη ż, ροκάνι n
- rapanui: (1.1) hahu
- rosyjski: (1.1) рубанок m
- słowacki: (1.1) hoblík m
- szwedzki: (1.1) hyvel w
- wilamowski: (1.1) hūvuł ż
- włoski: (1.1) pialla ż
- źródła:
strug (język wilamowski)
edytuj
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- stru̐g
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) struga, ciecz płynąca wąskim pasmem; płynąca, lejąca się woda, ciecz
- (1.2) geogr. hydrol. struga, mała rzeczka
- (1.3) geogr. hydrol. potok, strumień
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: