strzelanie

strzelanie (język polski)

strzelanie (1.1)

strzelanie (1.1)

strzelanie (1.2)

wymowa:

IPA: [sṭʃɛˈlãɲɛ], AS: [sṭšelãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• udziąs.• nazal.• -ni… ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) oddawanie strzału z broni

(1.2) wojsk. ćwiczenia, zajęcia ze strzelectwa

(1.3) sport. próba zdobycia gola przez skierowanie piłki do bramki przeciwnika

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	strzelanie
dopełniacz	strzelania
celownik	strzelaniu
biernik	strzelanie
narzędnik	strzelaniem
miejscownik	strzelaniu
wołacz	strzelanie

(1.2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	strzelanie	strzelania
dopełniacz	strzelania	strzelań
celownik	strzelaniu	strzelaniom
biernik	strzelanie	strzelania
narzędnik	strzelaniem	strzelaniami
miejscownik	strzelaniu	strzelaniach
wołacz	strzelanie	strzelania

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) strzelanie z karabinu / łuku / procy

(1.2) wymarsz na strzelanie • kierownik strzelania

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Strzelce nmos, strzałowy mos, strzał m, strzelec m, strzelnica ż, strzelectwo n, strzelanina ż, strzelanka ż, strzała ż, strzałka ż, postrzeleniec m, strzelba ż, Strzelec m, postrzał m, strzelistość ż, strzelenie n, rozstrzelanie n

czas. strzelać ndk., strzelić dk., postrzelać ndk., postrzelić dk.

przym. strzelisty, strzelecki, strzałowy, strzelniczy, postrzałowy, strzelnicowy

tem. słow. -strzelny

związki frazeologiczne:

etymologia:

rzecz. odczas. od strzelać

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) shooting, firing
• hiszpański: (1.1) disparo m, tiro m
• kaszubski: (1.1) strzélanié n
• łotewski: (1.1) šaušana
• niemiecki: (1.1) Schießen n
• rosyjski: (1.1) стрельба ż
• szwedzki: (1.1) skjutning w

źródła: