tercja

tercja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈtɛrt͡sʲja], AS: [tercʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) muz. interwał o wielkości 3 lub 4 półtonów; zob. też tercja (interwał) w Wikipedii

(1.2) typogr. druk. w systemie miar typograficznych Didota stopień czcionki odpowiadający szesnastu punktom (6,0144 mm)

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	tercja	tercje
dopełniacz	tercji	tercji
celownik	tercji	tercjom
biernik	tercję	tercje
narzędnik	tercją	tercjami
miejscownik	tercji	tercjach
wołacz	tercjo	tercje

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) tercja wielka • tercja mała

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. tercjan m, Tercjusz m, tercjarz m, tercjarstwo n, tercet m, tercjarka ż

przym. tercjowy, tercjarski

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1-2) łac. tertia → trzecia

uwagi:

zob. dwutercja

tłumaczenia:

• bułgarski: (1.1) терца ż
• esperanto: (1.1) tercio, trito
• niderlandzki: (1.1) terts
• niemiecki: (1.1) Terz ż

źródła: