timing
timing (język polski)
edytuj- wymowa:
- ‹tajming›, IPA: [ˈtajmʲĩŋk], AS: [tai ̯mʹĩŋk], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• nazal.• -nk-
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) wybór precyzyjnego momentu do rozpoczęcia i wykonania jakiegoś działania z maksymalnym efektem
- (1.2) muz. precyzyjne trzymanie się tempa utworu, zwłaszcza w wokalistyce
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza mianownik timing dopełniacz timingu celownik timingowi biernik timing narzędnik timingiem miejscownik timingu wołacz timingu
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) refleks, wyczucie czasu, zgranie w czasie
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Bogusław Dunaj, Elementy obce w najnowszej leksyce polskiej.
timing (język angielski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) timing
czasownik, forma fleksyjna
- (2.1) imiesłów czasu teraźniejszego (present participle) czasownika to time
- przykłady:
- (1.1) To be a good tennis player, you have to have good timing.[1] → By być dobrym tenisistą, musisz mieć dobry timing.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. timeless, timely
- przyim. times
- rzecz. timer, time, timelessness
- przysł. timely
- czas. time
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Cambridge Advanced Learner's Dictionary