torbacz

torbacz (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) zool. przedstawiciel ssaków, u których w wyniku ewolucji wykształciła się torba lęgowa

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	torbacz	torbacze
dopełniacz	torbacza	torbaczy / rzad. torbaczów
celownik	torbaczowi	torbaczom
biernik	torbacza	torbacze
narzędnik	torbaczem	torbaczami
miejscownik	torbaczu	torbaczach
wołacz	torbaczu	torbacze

przykłady:

(1.1) Podstawową cechą odróżniającą torbacze od ssaków łożyskowych jest sposób rozrodu i rozwoju zarodka.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) ssak

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. torebka ż, torba ż, torbacze lm nmos

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. torba + -acz; źródłosłów dla pol. torbacze

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) marsupial
• baskijski: (1.1) martsupial
• czeski: (1.1) vačnatec m
• duński: (1.1) pungdyr n
• fiński: (1.1) pussieläin
• francuski: (1.1) marsupial m
• hiszpański: (1.1) marsupial m
• litewski: (1.1) sterblinis m
• łaciński: (1.1) marsupial n
• macedoński: (1.1) торбар m
• niderlandzki: (1.1) buideldier n
• niemiecki: (1.1) Beuteltier n
• norweski (bokmål): (1.1) pungdyr n
• norweski (nynorsk): (1.1) pungdyr n
• nowogrecki: (1.1) μαρσιποφόρο n
• portugalski: (1.1) marsupial m
• włoski: (1.1) marsupiale m

źródła: