uspokajający

uspokajający (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

imiesłów przymiotnikowy czynny

(1.1) taki, który uspokaja

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	uspokajający		uspokajająca	uspokajające	uspokajający	uspokajające
dopełniacz	uspokajającego		uspokajającej	uspokajającego	uspokajających
celownik	uspokajającemu		uspokajającej	uspokajającemu	uspokajającym
biernik	uspokajającego	uspokajający	uspokajającą	uspokajające	uspokajających	uspokajające
narzędnik	uspokajającym		uspokajającą	uspokajającym	uspokajającymi
miejscownik	uspokajającym		uspokajającej	uspokajającym	uspokajających
wołacz	uspokajający		uspokajająca	uspokajające	uspokajający	uspokajające

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) tabletka, muzyka uspokajająca • środek, lek uspokajający

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. spokojny, spokój m, spokojność ż, spokojnik m, spokojnica ż, uspokojenie n, uspokajanie n, uspokajacz m, uspokoiciel m, uspokoicielka ż, zaspokojenie n, zaspokajanie n, zaspokajacz m

czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.

przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniusieńki, spokojniuchny, uspokojony, zaspokajalny, spokojno

przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco

wykrz. spokojnie, spox, spoko, spoczko

partyk. spoko, spoczko

ims. uspokojony

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. uspokajać + -ący

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) soothing, tranquillizing, tranquillising
• duński: (1.1) beroligende

źródła: