wątroba (1.1)
wymowa:
IPA[vɔ̃nˈtrɔba], AS[võntroba], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ą 
?/i ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) anat. duży, wielofunkcyjny gruczoł występujący u wszystkich kręgowców, a także u niektórych innych zwierząt; zob. też wątroba w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Dziadek od lat choruje na wątrobę.
składnia:
kolokacje:
(1.1) marskość wątrobywątroba siarczana
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wątrobianka ż
zdrobn. wątróbka ż
przym. wątrobiany, wątrobowy, wewnątrzwątrobowy
związki frazeologiczne:
mieć na wątrobieleżeć na wątrobieprzysłowie: gdy chłop baby nie bije, to jej wątroba gnije
etymologia:
prasł. *ǫtrobawewnętrzna część ciała, wnętrzności, od prasł. *ǫtrъwewnętrzny, co do przyrostka prasł. *-oba por. pol. choroba[1][2]
źródłosłów dla białor. вантроба
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Części ciała
(1.1) medyczne terminy związane z wątrobą powstają za pomocą przedrostka hepa-
tłumaczenia:
źródła:
  1. Wiesław Boryś, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1.
  2.   Hasło „wątroba” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
wymowa:
IPA/ˈvutɾɔbɑ̈/
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) anat. wątroba[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) cëlëkô wątroba
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wątrobnica ż
przym. wątrobowi
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Kaszubski - Części ciała
źródła:
  NODES
languages 1
mac 4
os 16