walka

walka (język polski)

walka (1.3)

wymowa:

IPA: [ˈvalka], AS: [valka] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) siłowe lub zbrojne rozstrzyganie konfliktu

(1.2) przen. zmaganie z czymś, zwalczanie czegoś

(1.3) sport. mecz bokserski lub mecz innego sportu kontaktowego

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	walka	walki
dopełniacz	walki	walk
celownik	walce	walkom
biernik	walkę	walki
narzędnik	walką	walkami
miejscownik	walce	walkach
wołacz	walko	walki

przykłady:

(1.1) W stolicy kraju wybuchły walki pomiędzy rywalizującymi ze sobą przywódcami rebeliantów.

(1.1) W shōnenach najbardziej lubię sceny walk.

(1.2) W amerykańskiej polityce zagranicznej najważniejsza jest obecnie walka z terroryzmem.

(1.2) Kolarz na wyścigu toczy walkę nie tylko z rywalami, ale też z bólem i własnymi słabościami.

(1.3) Walka Andrzeja Gołoty z Lennoksem Lewisem skończyła się już w pierwszej rundzie nokautem polskiego boksera.

(1.3) Na dzisiejszą galę boksu w Las Vegas przewidziane są cztery walki, wśród nich o pas mistrza świata federacji WBF.

składnia:

(1.1) walka o + B. • walka z + N.

(1.2) walka z + N.

kolokacje:

(1.1) walka o wolność / niepodległość • gwałtowna / bezpardonowa / nierówna / zacięta walka • wybuchły walki • toczyć walkę • walka z nieprzyjacielem / bólem

(1.2) toczyć walkę • walka z bólem / pandemią

(1.3) walka bokserska

synonimy:

(1.1) wojna, konflikt, starcie, potyczka, bój, wojowanie

(1.2) zmaganie

(1.3) starcie, mecz

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. waleczność ż, walczerz m, walczenie n, powalczenie n, zwalczanie n, zwalczenie n

czas. wywalczyć, walczyć ndk., powalczyć dk., zwalczać ndk., zwalczyć dk.

przym. waleczny

związki frazeologiczne:

sztuka walki • walka z wiatrakami

etymologia:

(1.1-3) pol. walić

źródłosłów pol. walczyć

uwagi:

tłumaczenia:

• afrykanerski: (1.1) stryd; (1.2) stryd
• angielski: (1.1) fight; (1.2) struggle; (1.3) fight
• arabski: (1.1-2) صراع, جهاد (1.2) ;نزال ,نزاع, قتال ,عراك, تقاتل
• baskijski: (1.1) borroka, gatazka; (1.2) borroka; (1.3) borroka
• białoruski: (1.1) барацьба ż
• bułgarski: (1.1) борба ż
• chiński standardowy: (1.1) 打 (dǎ)
• dolnołużycki: (1.1) wójowanje n; (1.2) wójowanje n
• duński: (1.1) kamp w; (1.2) kamp w; (1.3) kamp w
• esperanto: (1.1) batalo
• francuski: (1.1) combat m
• interlingua: (1.1) combatto
• islandzki: (1.1) stríð n, hildur ż; (1.2) stríð
• japoński: (1.1) 戦闘 (せんとう, sentō), 闘争 (とうそう, tōsō), ファイト (faito)
• jidysz: (1.1) קאַמף m (kamf), געשלעג n (geszleg), געראַנגל n (gerangl)
• kaszubski: (1.1) biôtka ż; (1.3) biôtka ż
• kataloński: (1.1) lluita ż; (1.2) lluita ż
• łaciński: (1.1) pugno, luctor
• niderlandzki: (1.1) strijd m, gevecht n
• niemiecki: (1.1) Kampf m; (1.2) Kampf m; (1.3) Kampf m
• norweski (bokmål): (1.1) kamp m; (1.2) kamp m
• nowogrecki: (1.3) αγώνας
• nowopruski: (1.1) ulinsnā ż
• pali: (1.1) yuddha
• rosyjski: (1.1) борьба ż
• sanskryt: (1.1) युद्ध, आयोधन
• slovio: (1.1) borba (борба)
• słoweński: (1.1) pretep m
• szwedzki: (1.1) strid w, kamp w
• ukraiński: (1.1) боротьба́ ż
• włoski: (1.1) battaglia ż, combattimento m, scontro m; (1.2) lotta ż, battaglia ż, combattimento m; (1.3) combattimento m, incontro m
• wolof: (1.1) làmb, xeex

źródła: