werdykt

werdykt (język polski)

werdykt (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈvɛrdɨkt], AS: [verdykt]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) decyzja podjęta przez sędziów, jurorów, ławę przysięgłych, komisję itp.

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	werdykt	werdykty
dopełniacz	werdyktu	werdyktów
celownik	werdyktowi	werdyktom
biernik	werdykt	werdykty
narzędnik	werdyktem	werdyktami
miejscownik	werdykcie	werdyktach
wołacz	werdykcie	werdykty

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wyrok, decyzja, orzeczenie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. werdykcik mrz

związki frazeologiczne:

etymologia:

ang. verdict < łac. vere + dictum → prawdziwie powiedziane

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) verdict
• czeski: (1.1) verdikt m
• esperanto: (1.1) verdikto
• gudźarati: (1.1) ચુકાદો m (cukādō)
• hiszpański: (1.1) veredicto m
• interlingua: (1.1) verdicto
• jidysz: (1.1) פּסק m (psak)
• portugalski: (1.1) veredicto m
• rosyjski: (1.1) приговор m
• szwedzki: (1.1) utslag n

źródła: