wiedźma

wiedźma (język polski)

wiedźma (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈvʲjɛ̇d͡ʑma], AS: [vʹi ̯ėʒ́ma], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) etn. w dawnych wierzeniach: kobieta, która ma wiedzę (głównie o leczeniu ludzi, przyrodzie i magii), określenie neutralne; zob. też wiedźma w Wikipedii

(1.2) etn. od średniowiecza: kobieta mająca związek ze złymi mocami

(1.3) pot. pogard. kobieta stara, brzydka, kłótliwa

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wiedźma	wiedźmy
dopełniacz	wiedźmy	wiedźm
celownik	wiedźmie	wiedźmom
biernik	wiedźmę	wiedźmy
narzędnik	wiedźmą	wiedźmami
miejscownik	wiedźmie	wiedźmach
wołacz	wiedźmo	wiedźmy

przykłady:

(1.2) Okrutna wiedźma uwięziła Jasia i Małgosię.

(1.3) Już dłużej nie wytrzymam z tą wiedźmą.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) czarownica

(1.3) jędza

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. wiedzieć

przym. wiedźmowy, wiedźmi

rzecz. wiedźmin mos

związki frazeologiczne:

dzień trzech wiedźm • kupalnej nocy wydziera bies wiedźmie oczy

etymologia:

prasł. *vědьma → ta, która wie, zna coś (później: znająca czary), od czasownika prasł. *věděti (> pol. wiedzieć) → wiedzieć

por. czes. vědma, ros. ведьма, ukr. відьма

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) witch; (1.2) witch; (1.3) witch
• chorwacki: (1.3) gadura
• duński: (1.2) heks w; (1.3) heks w
• esperanto: (1.1) sorĉistino
• jidysz: (1.3) באַבע ż (babe)
• kataloński: (1.2) bruixa ż
• rosyjski: (1.2) ведьма ż; (1.3) ведьма ż
• szkocki: (1.2) carline
• ukraiński: (1.1) відьма ż; (1.2) відьма ż; (1.3) відьма ż

źródła: