wkręt

wkręt (język polski)

wkręty (1.1)

wymowa:

IPA: [fkrɛ̃nt], AS: [fkrẽnt], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.• asynch. ę 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) techn. śruba z nacięciem we łbie, umożliwiającym jej wkręcanie przy pomocy śrubokręta w miękki materiał bez konieczności wiercenia; zob. też wkręt w Wikipedii

(1.2) pot. przen. żart, dowcip, oszukanie, wkręcenie kogoś

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wkręt	wkręty
dopełniacz	wkręta / wkrętu	wkrętów
celownik	wkrętowi	wkrętom
biernik	wkręt	wkręty
narzędnik	wkrętem	wkrętami
miejscownik	wkręcie	wkrętach
wołacz	wkręcie	wkręty

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wkrętak mrz, wkrętarka ż, wkręcik mrz

czas. wkręcać ndk., wkręcić dk.; wykręcać ndk., wykręcić dk.; przykręcać ndk., przykręcić dk.; dokręcać ndk., dokręcić dk.; wkręcać ndk., wkręcić dk.; pokręcać ndk., pokręcić dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) screw
• bułgarski: (1.1) винт m
• duński: (1.1) skrue w
• estoński: (1.1) kruvi
• hiszpański: (1.1) tornillo m
• japoński: (1.1) 螺子 (ねじ, neji)
• kazachski: (1.1) бұрамашеге
• litewski: (1.1) sraigtas m
• nowogrecki: (1.1) βίδα ż
• rosyjski: (1.1) саморе́з m, шуру́п m; (1.2) прико́л m

źródła: