wychowywać (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[ˌvɨxɔˈvɨvat͡ɕ], AS[vyχovyvać], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. wychować)

(1.1) kształtować czyjś charakter i zachowanie, zapewniać komuś opiekę do momentu osiągnięcia przez niego samodzielności
(1.2) nauczać kogoś pewnej czynności lub zawodu
(1.3) (o zwierzętach) opiekować się młodymi, póki niesamodzielne
(1.4) daw. starać się (o coś), zabiegać[1]
(1.5) daw. opatrywać (zaspokajać potrzeby materialne), żywić[2]

czasownik zwrotny niedokonany wychowywać się (dk. wychować się)

(2.1) być wychowywanym (1)
odmiana:
(1) koniugacja VIIIa
(2) koniugacja VIIIa
przykłady:
(1.1) Swoje dzieci, zgodnie z politycznymi sympatiami, wychowywał w duchu liberalnym[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) edukować, kształcić, nauczać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. chować
rzecz. wychowaniec mos, wychowanica ż, wychowanie n, wychowawca mos, wychowawczyni ż, wychowanek m, wychowanka ż, wychowywanie n, chów mrz
przym. wychowawczy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Antoni Danysz, Znaczenie wyrazów „wychować” i „wychowanie” w dawniejszej polszczyźnie, „Język Polski i Poradnik Językowy” nr 5–6/1916, s. 128.
  2. Antoni Danysz, Znaczenie wyrazów „wychować” i „wychowanie” w dawniejszej polszczyźnie, „Język Polski i Poradnik Językowy” nr 5–6/1916, s. 128, 129.
  3. Daniel Grinberg, Ruch anarchistyczny w Europie Zachodniej. 1870-1914, 1994, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  NODES