zadziwiać

zadziwiać (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. zadziwić)

(1.1) powodować podziw lub zdumienie

czasownik zwrotny niedokonany zadziwiać się (dk. zadziwić się)

(2.1) okazywać podziw albo zdumienie

odmiana:

przykłady:

(1.1) Magda zadziwiła wszystkich rozpiętością swojego wokalu w trakcie ostatniego recitalu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) dziwić, zdumiewać

(2.1) dziwić się

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zadziwianie n, zadziwienie n, dziwaczek mos/mrz

czas. zdziwić, dziwić, zadziwić dk.

przym. zadziwiający

przysł. zadziwiająco

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) astound, strike with wonder; (2.1) be surprised, be taken with surprise
• francuski: (1.1) étonner; (2.1) s'étonner
• hiszpański: (1.1) asombrar; (2.1) asombrarse
• niderlandzki: (1.1) verbazen, verbluffen
• niemiecki: (1.1) erstaunen, verblüffen; (2.1) staunen
• nowogrecki: (1.1) καταπλήσσω; (2.1) καταπλήσσομαι
• włoski: (1.1) meravigliare

źródła: