zasiedzenie

zasiedzenie (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) praw. nabycie w wyniku upływu czasu prawa własności do rzeczy przez osobę użytkującą daną rzecz, a niebędącą jej właścicielem; zob. też zasiedzenie w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	zasiedzenie	zasiedzenia
dopełniacz	zasiedzenia	zasiedzeń
celownik	zasiedzeniu	zasiedzeniom
biernik	zasiedzenie	zasiedzenia
narzędnik	zasiedzeniem	zasiedzeniami
miejscownik	zasiedzeniu	zasiedzeniach
wołacz	zasiedzenie	zasiedzenia

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) zasiedzenie w dobrej wierze / w złej wierze • zasiedzenie nieruchomości • orzec / stwierdzić zasiedzenie • prawo zasiedzenia

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zasiadacz m, zasiadywanie n

czas. siedzieć, zasiadywać ndk., zasiedzieć dk.

przym. zasiedziały

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) usucaption, acquisitive prescription
• czeski: (1.1) vydržení n
• francuski: (1.1) prescription acquisitive ż, usucapion ż
• hiszpański: (1.1) usucapión ż
• niderlandzki: (1.1) verkrijgende verjaring ż
• niemiecki: (1.1) Ersitzung ż
• nowogrecki: (1.1) χρησικτησία (chrisiktisía) ż
• włoski: (1.1) usucapione ż

źródła: