Trombon
Trombon, skraćeno Trbn. (može se još i sresti (često u rukopisnim primerima) skraćenica Trb. prema engleskom nazivu), kod nas još poznat i pod nemačkim imenom pozauna, je limeni duvački instrument, srednjeg i dubokog registra, po zvuku najsrodniji trubi. Zbog srazmerno uzane cevi i čašičastog usnika taj je zvuk masivan, prodoran i blistav, jedan od najmoćnijih u orkestru, premda može da bude i zaobljen i melodijski izražajan. Iako ima i trombona sa ventilima (upotrebljavaju se uglavnom u duvačkim orkestrima), osnovni tip ovog instrumenta ima naročitu građu cevi sa tzv. povlačkom, pokretnim, klizajućim delom, čijim se izvlačenjem ukupna dužina povećava i dobijaju se dublji tonovi, a uvlačenjem smanjuje i tonska osnova povišava. Razume se da to omogućuje i glissando, koji je ovde, zbog snage zvuka, žestokog i često grotesknog dejstva. Tri trombona, koliko ih najčešće ima u orkestru, zajedno sa tubom često izvode akorde punog i upečatljivog zvučanja (početak uvertire za operu Nabuko Đuzepea Verdija)
Obim trombona
Ovde naveden obim je dat prema mogućnostima najrasprostranjenijeg tenor-trombona, današnjim zapisivanjem u bas- i tenor-ključu.
Ne računajući ranije pretke, porodicu trombona su do pred kraj 19. veka sačinjavala tri člana: alt-trombon (čiji je pedalni ton bio E♭, odnosno drugi alikvotni ton eѕ sa daljim nizom), tenor-trombon (sa pedalnim tonom B1, drugi alikvotni ton B sa daljim nizom) i bas-trombon (pedalni ton F1, drugi alikvotni ton F sa daljim nizom). Kasnije su se samo druga dva ustalila kao stalni instrumenti simfonijskog orkestra, jer se umesto alt-trombona, uzimao još jedan tenor-trombon u grupi od tri trombona.
Bas-trombon ima obim od C (H1) do g1. Na njemu, zbog dužine cevi povlačka ne može da se dovede u VII poziciju (vidi: limeni duvački instrumenti), tako da ima samo šest pozicija (od tona F u prvoj poziciji naniže po pola stepena). Danas je za ovu vrstu truombona najrasprostranjeniji tenor-bas trombon (kombinacija oba trombona ujedno), odnosno tenor-trombon koji je snabdeven tzv. kvartnim- ili F-ventilom. Ovaj ventil omogućava sniženje obima tenor-trombona naniže do C, a sa uključivanjem još i specijalnog polukružnog dela cevi, mogućno je dobiti i ton H1 (koji ipak nije preporučljiv za čestu upotrebu). Na taj način se dobijaju svi polustepeni između pedalnih tonova u kontra-oktavi i tona E, koji je najniži ton u obim tenor-trombona. Pedalne tonove od B1 naniže teško je dobiti dublje od trećeg (A♭1) ili četvrtog (G1) tona.
Kad se danas govori o orkestarskoj grupi od tri trombona (ako nije izričito naglašeno drugačije), podrazumevaju se dva tenor-trombona i jedan bas- (odnosno tenor-bas) trombon sa osnovnim nizom na B, i 2 dodatna ventila.
Kao još jednu vrstu trombona treba pomenuti i kontrabas-trombon (obim za oktavu niže od tenor-trombona), koji se više ne koristi, jer je njegovu ulogu preuzela tuba i bas-trombon s osnovnim nizom na F i 2 dodatna ventila.
