²lukt/i ^PV

(ntr)

1.

Korpe batali kontraŭ iu: iu luktis kun li ĝis la apero de la matenruĝo [1]; la glavo estis akrigata, la Luktistoj luktis pri la diino de beleco [2]; la aliaj friponoj kaptis lin, luktis kun li, fleksis lin tiel, ke lia kapo atingis liajn piedojn [3]. barakti.

2.

Peni, klopodi por venki malhelpon aŭ atingi malfacilan rezulton: lukti por siaj ideoj, por kandidato, kontraŭ la tuberkulozo, kontraŭ mizero, morto, ventego, konkurenco; mi turmentiĝis, mi luktis kaj strebis por la infano, mi frotpurigadis ŝtuparojn kaj lavadis tolaĵon […] [4]; vere, nun mi sufiĉe suferis kaj luktis [kontraŭ la tento]! nun mi opinias, ke mi estas tiel same bona, kiel multaj el tiuj, kiuj sidas en la preĝejo [5].

1.

Ago lukti: Raĥel diris: per Dia lukto mi luktis kun mia fratino, kaj mi venkis [6]; ve! post lukto vanas larmofer' [7]; la aŭtoro eliris de la principo, ke lukto kontraŭ rasismo komenciĝas per edukado [8]; lukto de povoj, lukto de interesoj, lukto por la tutmonda hegemonio [9].

2.

Iu el la sportoj en kiuj praktikanto penas sub difinitaj reguloj teren renversi aŭ senmovigi la kontraŭulon: sumoo, la japana tradicia lukto rigardata kiel nacia sporto [10]; ĵudo estas internacia luktosporto kaj olimpika ludo [11].

(ntr)

Lukti unu kontraŭ la alia: al mi plaĉus vidi, se Lauri kaj Eero interluktus [12].

Lukto parte imitanta la grek-romian manieron, en kiu luktantoj uzas nur la brakojn kaj kaptas nur super la talio: la kulmino de la mistifiko estis la helen-romiaj luktoj [14].