έρημος

greacă

(Ελληνικά)

Variante

• έρμος

Etimologie

Din greacă antică ἔρημος (érēmos), formă atică a lui ἐρῆμος (erêmos, „singur, singuratic, retras”).

Pronunție

• AFI: /ˈe.ɾi.mos/

Adjectiv

έρημος (érimos)

Declinarea adjectivului έρημος
	Singular	Plural
Masculin	έρημος	έρημοι
Feminin	έρημη	έρημες
Neutru	έρημο	έρημα

1. singur, singuratic, retras

   Μετά το χωρισμό τους ζει μόνη κι έρημη.

2. (p.ext.) pustiu, părăsit
3. (fig.) trist, supărat, mâhnit, nenorocit

Sinonime

• 1-2: ακατοίκητος, απάτητος, απομονωμένος, ασύχναστος, εγκαταλελειμμένος, ερημικός, μόνος
• 3: άθλιος, δυστυχισμένος, κακομοίρης, ταλαίπωρος

Cuvinte derivate

• ερήμην
• ερημητήριο
• ερημία
• ερημιά
• ερημικός
• ερημίτης
• ερημίτισσα
• ερημώνω

Expresii

• άφραχτος κήπος, έρημα τα λάχανα
• μόνος και έρημος
• ο φόβος φυλάει τα έρημα

Substantiv

έρημος (érimos)

Declinarea substantivului έρημος
f.	Singular	Plural
Nominativ	έρημος	έρημοι
Genitiv	ερήμου	ερήμων
Acuzativ	έρημο	ερήμους
Vocativ	έρημε, έρημο	έρημοι

1. (geogr.) deșert, pustiu
2. (p.ext.) sălbăticie

Sinonime

• 1: (geogr.) ερημιά

Expresii

• αλεπού της ερήμου
• φωνή βοώντος εν τη ερήμω

Referințe

• Βικιλεξικό
• Wiktionary