yemiş

turcă

(Türkçe)

Etimologie

Din turca veche yémiş < proto-turcică *jẹ̄miĺč.

Pronunție

• AFI: /jɛmiʃ/

Substantiv

yemiş, pl. yemişler

1. fruct
2. (reg.) smochină
3. (reg.) pepene
4. beneficiu, cules, câștig

Expresii

• dut yemiş bülbüle dönmek
• maymun yoğurdu yemiş, artığını ayının yüzüne sürmüş
• yemiş vermek