Морфологические и синтаксические свойства
править
| падеж
|
ед. ч.
|
мн. ч.
|
| Им.
|
яҡ
|
яҡтар
|
| Прит.
|
яҡтың
|
яҡтарҙың
|
| Д.
|
яҡҡа
|
яҡтарға
|
| В.
|
яҡты
|
яҡтарҙы
|
| М.
|
яҡта
|
яҡтарҙа
|
| Исх.
|
яҡтан
|
яҡтарҙан
|
|
|
| Принадлежность
|
|
| лицо
|
ед. ч.
|
мн. ч.
|
| 1-е
|
яғым
|
яғыбыҙ
|
| 2-е
|
яғың
|
яғығыҙ
|
| 3-е
|
яғы
|
яғы
|
|
яҡ
Существительное.
корень: -яҡ-
- сторона, направление ◆ Ел ҡайһы яҡтан өрә? — С какой стороны дует ветер?
- местность, край ◆ Үҙ яғыма ҡайтһам, ергә ятып эсер инем шишмә һыуҙарын. — Если бы я вернулся в свой край, то я бы пил ключевую воду, лягши на землю. М. Абдуллин
- сторона (в противопоставлении, споре и т. п.) ◆ Башҡорттар ҡыҙылдар яғына сыҡҡас, советтар автономияны танырға мәжбүр була. — Когда башкиры перешли на сторону красных, Советы были вынуждены признать автономию.
- йүнәлеш, тараф
- ер, төбәк
- —
-
-
- көньяҡ, төньяҡ, көнсығыш, көнбайыш
Происходит от др.-тюрк. *jāk "сторона".
Фразеологизмы и устойчивые сочетания
править
