Šahin Vahmanzadegan

Za ostale upotrebe, v. Šahin.

Šahin (perzijski: شاهین, Shaw-heen, perzijska riječ za "sivog sokola"; u grčkim izvorima: Σαὴν; ? - cca. 626) bio je perzijski general (spahbod) u službi sasanidskog kralja Hozroja II koji se istakao u velikom ratu protiv Bizanta.

Po ocu je pripadao Kući Suren, odnosno bio daleki potomak velikog partskog vojskovođe Surene; po majci je pripadao Kući Karen. Godine 607. je vodio uspješnu ofenzivu protiv bizantskih snaga u Transkavkaziji, porazivši Domenciola kraj Teodoziopolisa. Godine 611. je prodro u Malu Aziju i zauzeo Cezareju Mazaku, ali je odatle prisiljen na povlačenje od strane cara Heraklija. Godine 613. je zajedno sa Šahrabarazom razbio Heraklijevu ofanzivu u Siriji. Godine 614. je odatle otpočeo veliku ofanzivu na zapad tokom koje je prodro sve do Halkedona, grada na Bosporu nasuprot bizantske prijestolnice Konstantinopol. Halkedon je pao između 615. ili 617. Poslije toga je Heraklije osobno došao u Šahinov štab te zamolio perzijskog generala da Hozroju prenese njegovu mirovnu ponudu. Šahin je otišao na Hozrojev dvor gdje se, prema navodima carigradskog patrijarha Nikefora, Hozroje razbjesnio zbog propuštene prilike za zarobljavanje bizantskog cara. Šahin je, prema patrijarhovoj verziji, za kaznu živ odran.

Međutim, drugi izvori navode da je Šahin preživio i nastavio služiti Hozroje. Godine 622. je Heraklije vodio uspješnu bizantsku protivofenzivu u Transkavkaziju. Šahinu je naređeno da se spoji s perzijskim vojskama Šahrabaraza i Šahraplakana te porazi Heraklija; godine 625. je Heraklije uspio počesnu tući te dvije vojske prije Šahinovog dolaska. Šahin je poražen, a sljedeće godine, nakon što je prikupio veliku vojsku, poražen o Herkalijevog brata Teodora. Šahin je nedugo potom umro. Hozroje je u znak odmazde oskrvnuo njegovo truplo, prethodno sačuvano u soli.