Gian Galeazzo Visconti
Gian Galeazzo Visconti (Milano, 1351. - Melegnano, 3. septembar 1402.) rođen kao Conte Di Virtù (Grof junak) bio je prvi Milanski vojvoda koji je vladao od 1395. do 1402.[1]
| Gian Galeazzo Visconti | |
|---|---|
| |
| Portret Gian Galeazza | |
| Milanski vojvoda | |
| Vladavina | 1395. - 1402. |
| Prethodnik | - |
| Nasljednik | Gian Maria Visconti |
| Nasljednik | - |
| Supruge | Isabella od Valoisa Caterina Visconti |
| Djeca | Valentina Visconti (sa Isabellom) Gian Maria Visconti, Filippo Maria Visconti (sa Caterinom) |
| Dinastija | Visconti |
| Otac | Galeazzo II Visconti |
| Majka | Bianca Savojska |
| Rođenje | 1351. Milano |
| Smrt | 3. septembar 1402. Melegnano |
Biografija
urediNjegov otac Galeazzo Visconti, vladao je Milanom zajedno sa bratom Bernabom. Otac ga je oženio još kao dječaka 1360. sa Isabellom od Valoisa, kćerkom francuskog kralja. Kad mu je umro otac 1378.- Gian Galeazzo ga je nasljedio kao vladar zapadne polovice Milana i okolnog teritorija, sa sjedištem u Paviji. Kad je 1382. njegov stric Bernabò 1382. sklopio vojni savez sa francuskim princem Louisom od Anjoua i najavio planove da uda svoju kćer Luciju za prinčeva sina, Gian Galeazzo se silno uzrujao, jer je smatrao da će tim brakom Bernaba steći prednost pred njim i ugroziti njegov položaj. Zbog tog je 1385. na prepad zarobio i zatvorio Bernaba. Dva mjeseca kasnije Bernabina unuka Isabella Bavarska udala se za Charlesa VI i postala francuska kraljica, tad je njegova netrpeljivost prema stricu postala toliko velika, da se o njoj razglabalo i na francuskom dvoru.[1] Iste godine je Bernabò umro u zatvoru, i to najvjerojatnije ootrovan. To nije nimalo smetalo Gian Galeazzu da 1387. uda svoju kćer Valentinu za brata francuskog kralja Louisa I, vojvodu od Orléana. Taj brak donio je kasnije Milanskom Vojvodstvu mnogo nevolja, jer su zbog njega Louis XII i François I polagali pravo na Vojvodstvo.[1]
Nakon tog je Gian Galeazzo pod svojim žezlom ujedinio sve viscontijevske domene i dodatno ih vojnički ojačao. Usput je lukavom politikom Divide et impera unio razdor među milanske rivale. Sve u svemu bio je beskrupulozan, ali sposoban vladar, koji je želio od svojih domena stvoriti jedinstvenu državu. Zbog tog je svoje službenike slao na školovanje na Univerzitet u Paviji. Za druge godine njegove vladavine počela je gradnja Milanske katedrale, a 1396 . osnovao je slavni kartuzijanski samostan Certosa di Pavia. Na njega je snažno utjecao pjesnik Petrarca, koji je živio na njegovu dvoru i vodio biblioteku porodice Visconti.[1]
Nakon što je srušio dinastiju Della Scala u Veroni 1387., Gian Galeazzo je stekao kontrolu nad većim dijelom teritorija sjeverno od Venecije. U zamjenu za veliki mito njemačko-rimski car Vaclav IV Luksemburški proglasio ga je 1395. nasljednom princem Svetog Rimskog Carstva, i dao mu titulu Milanskog vojvode, a slijedeće 1396. Grofa od Pavije. Nakon tog je 1399. natjerao Pisu i Sienu da ga priznaju za vladara, a Perugiu i ostale umbrijske gradove 1400.[1]
Nakon aneksije Bologne 1402. preostala je jedino Firenca do kontrole nad čitavom Sjevernom Italijom. Umro je od kuge, tri mjeseca nakon zauzimanja Bologne, kad se njegova vojska okupljala da krene u napad na Firenzu.[1]
Povezano
urediIzvori
urediVanjske veze
uredi
| Prethodnik: | Milanski vojvoda (1351. - 1402.) | Nasljednik: |
| - | Gian Maria Visconti |