Hedeby
Hedeby (njem. Haithabu) je vikinško naselje u Danskoj, na obali Baltika na samoj granici Danske i Njemačke. Uništeno je u velikom požaru krajem 11. stoljeća izazvanom ratnim sukobima, vjerojatno s drugim Vikinzima. Prema arheološkim nalazima bilo je važno brodogradilište i trgovačko i pomorsko čvorište a brojalo je i do tisuću stanovnika. 1985. godine je u blizini nalazišta otvoren muzej.
Naziv
urediU prošlosti a i sadašnjosti postojalo je mnogo imena za naselje.
- Hedeby je moderna inačica naziva naselja u engleskome u danskome jeziku
- Heiðabýr vuče korjene iz staroskandinvaskih izvora te se smatra najstarijim nazivome
- Heithabyr je engleska inačica staroskandinavskog naziva
- Heidiba je latinski naziv.
- Haithabu je moderni njemački naziv korišten za oslovljavanje povijesnog naselja
- Haddeby je moderni njemački naziv za današnji administrativni okrug Haddeby
- Heddeby
- Sliesthorp naziv korišten u drevnim tekstovima Saksonaca i Franaka
- Sliaswich naziv korišten u nešto novijim tekstovima Saksonaca i Franaka
Arheološko nalazište Hedeby i Danevirke | |
---|---|
Svjetska baština – UNESCO | |
Registriran: | 2018. |
Vrsta: | Kulturno dobro |
Mjerilo: | iii, iv |
Ugroženost: | no |
Referenca: | UNESCO |
Svjetska baština
urediArheološko nalazište Hedeby bogato je s ostacima trgovačkog grada, zgrada, groblja, luke i tragova puteva. Zbog položaja između Franačkog carstva na jugu i Danskog kraljevstva na sjeveru, Hedeby je postao trgovačko središte između kontinentalne Evrope i Skandinavije i između Sjevernog i Baltičkog mora. Zbog svog bogatog i dobro očuvanog arheološkog materijala, postao je ključno mjesto za tumačenje ekonomskog, društvenog i istorijskog razvoja u Evropi u doba Vikinga.[1]
Pored nalazišta je linija utvrđenja Danevirke koja prelazi Šlezvišku prevlaku. Nalazište i utvrđena linija uvršteni su 2018. na listu UNESCO-ove svjetske baštine.[2]
- ↑ „Njemačka, spomenici upisani na listu svjetske baštine”. UNESCO: Svjetska baština. Pristupljeno 19. 1. 2023.
- ↑ „Arheološko nalazište Hedeby i Danevirke”. UNESCO: Svjetska baština. Pristupljeno 19. 1. 2023.