Hepening
Hepening (engl. happening u prevodu: događaj, dešavanje ili zbivanje) je jedan oblik akcione umetnosti nastao šezdesetih godina 20. veka kao proizvod teorija savremene umetnosti, a glavni tvorci su A. Kaprov, J. J. Lebel, R. Vostel, T Kantor. Hepening predstavlja istraživanje ekspresivnog potencijala umetničkog potvrđivanja koje se odvija u realnom vremenu. Reč je o želji za direktnim obuhvatanjem dela stvarnosti preko umetničke akcije. Proizvod novog dadaizma i novog realizma, koncept hepeninga je rezultat teorija francuskog teoretičara umetnosti, Pjera Restanja i razvijao se paralelno u Parizu i Njujorku.
Značenje i ciljevi
urediVeć je Džekson Polok svojim akcionim slikarstvom skrenuo pažnju na sam čin stvaranja likovnog dela kao na jednu vrstu posebnog događaja.
Hepening kao pojam, nastao je za potrebe definisanja novog shvatanja umetničke teorije i prakse, odnosno brisanje granica između pojedinih umetničkih disciplina, a kasnije je počeo da se upotrebljava i u vanumetničkim aktivnostima. Hepening se najizrazitije manifestuje u delovanju fluksusa, umetničkog pokreta koji je delovao u Evropi i SAD-u posle 1962. godine a težio je intermedijalnošću, tj. istovremenim radom u muzici, performansu, asanblažu, poeziji i hepeningu.
Cilj hepeninga je da se tradicionalni izraz u umetnosti proširi, a umetnost spoji sa svakodnevnicom koju pri tome mogu objašnjavati i apstrahovati.
Poznati predstavnici u hepeningu
uredi- Alan Kaprov,(1927. - 2006.)
- Džon Kage,(1912. - 1992.)
- Georg Breht,(1926.-)
- Bazon Brok, (1936.- )
- Volf Vostel,(1932.-1998.)
- Joko Ono,(1933.-)
- Al Hansen,(1927. - 1995.) i drugi.
Kod čistih hepeninga scenario nije tačno određen, što omogućava nastanak neočekivanih događaja i nepredvidive postupnosti (predstavnici miksmedijalnog tipa Josefa Beuisa).
Povezano
urediReference
uredi- de Wikipedija