Joan Miró
Đoan Miro i Fera (rođen 20. aprila 1893. u Barseloni - umro 25. decembra 1983. godine u Palmi, Maljorka), bio je katalonski i španski slikar, čije djelo karakterišu apstraktne nadrealističke forme lirskog karaktera. Kao interdisciplinarni stvaralac, Miro je takođe autor značajnog broja murala, keramika, skulptura, tapiserija i grafika.
| Đoan Miro i Fera | |
|---|---|
|
| |
| Informacije | |
| Datum rođenja | 20. april 1893. |
| Mesto rođenja | Barselona (Španija) |
| Datum smrti | 16. april 1983. |
| Mesto smrti | Palma de Majorka (Španija) |
| Dela | |
| Pravac/tradicija | Nadrealizam, Apstraktna umetnost |
| Uticaji od | Pikasa • Žana Dibifea • Paula Klea |
| Uticao na | Umjetnost druge polovine 20. vijeka |
Biografija
urediĐoan Miro i Fera, rodio se u Barseloni 20. aprila 1893. godine kao sin Mikela Miroa (sajdžija po profesiji), i majke Dolores Fera i Oromi. Veoma rano, sa samo sedam godina, počeo je da ide na časove crtanja. Od 1907. do 1910. godine u Barseloni pohađa trgovinsku školu, ali takođe i višu umjetničku i industrijsku školu pod imenom Ljoča.
Od 1910. godine, već radi kao računovođa u preduzeću Dalmau i Oliveres iz Barselone, koje se bavi prodajom proizvoda za čišćenje i proizvoda koji dolaze iz španskih kolonija. Iste godine po prvi put izlaže svoja djela na jednoj izložbi koju je organizovala opština Barselona.
Oko 1912. godine Miro definitivno odlučuje da se posveti slikarstvu i upisuje se u Akademiju Fransesk Gali, koju će pohađati do 1915. godine. Tu će upoznati i druge buduće katalonske umjetnike jedan od kojih je Đoan Prats s kojim će i kasnije održavati blizak prijateljski odnos. 1916. godine upoznaje umjetničkog trgovca Đuzepa Dalmaua, koji se zainteresovao za njegove radove. Preko njega upoznaje Morisa Rajnala i Fransisa Pikabiju. 1918. godine, Miro samostalno izlaže u galeriji Dalmau u Barseloni, a već 1920. Dalmau pokušava da mu organizuje izložbu u Parizu, gdje Miro putuje prvi put. Iste godine posjećuje Pikasa.
Slikarstvo
uredi
Miroove rane slike, do prije 1920. godine, karakteriše širok spektar uticaja, počev od fovizma, kubizma pa sve do romaničkog katalonskog slikarstva. U Parizu, gdje je uspio da uspostavi kontakt sa umjetnicima bliskim tadašnjem novom pokretu pod imenom nadrealizam, njegov stil počinje da se konkretizuje oko lirske fantazije i iracionalnih formi koje predstavlja preko apstraktnih odnosa kompozicije. Tada počinje da stvara forme koje su rezultat igre umjetnikove mašte, humora i svojevrsne distorzije realnosti, koristeći uvrnute organske oblike povezane u cjelinu preko veoma neobičnih geometrijskih bidimenzionalnih konstrukcija i struktura.
