Klement VII.

Klement VII. (Firenca, 26. maj 1478. - Rim, 25. septembar 1534.) bio je 219 papa od 19. novembra 1523. do 25. septembra 1534.

Klement VII. Clement septimus
Pravo ime	Giulio di Giuliano de' Medici
Papinstvo počelo	19. novembar 1523.
Papinstvo završilo	25. septembar 1534.
Prethodnik	Hadrijan VI. (1522 - 1523.)
Nasljednik	Pavao III. (1534-1549.)
Rođen	26. maj 1478. Firenca, Republika Firenca
Umro	25. septembar 1534. Rim, Papinska država
Ostali pape imena Klement

Klement VII. pravim imenom Giulio di Giuliano de' Medici, bio je drugi papa iz dinastije Medici, nakon bratića Lava X. - tako da su medičejci obilježili quattrocento Italije i svijeta.

Biografija

Giulio di Giuliano rođen je mjesec dana nakon što je njegov otac Giuliano de' Medici, ubijen u zavjeri. Kako mu je rano umrla i majka, brigu o njemu preuzeo je očev brat Lorenzo il Magnifico na čijem je dvoru odgojen uz najveće umove renesansne toga doba. Iako njegovi roditelji nisu bili formalno vjenčani, njegov bratić Giovanni di Lorenzo, proglasio je tu vezu legalnom, pa je tako on postao legalni potomak loze Medici, na taj način i on je mogao postati visoki crkveni prelat. Giulio je ušao u Malteški viteški red i postao prior njihova samostana u Capui, nakon ustoličenja bratića Lava X. za papu (1513–21), postao je jedan od najmoćnijih prelata u Vatikanu - njegova desna ruka. Odmah po svom ustoličenju (9. mart 1513.) - Lav X. imenovao ga je kardinalom đakonom rimske bazilike Santa Maria in Domenica i postavio za nadbiskupa Firence (9. maja 1513.). Nakon Firence Giulio je bio biskup Albije (1513 - 1515), nadbiskup Narbonne (od 1515.), apostolski administrator biskupije Albenga (1517 - 1518), biskup Bologne (1518), apostolski administrator biskupije Embrun (1518), apostolski administrator biskupije Ascioli Piceno (1518), biskup Egera (1520-1523) i apostolski administrator biskupije Worcester (1521 - 1522)

Pontifikat

Giulio di Giuliano izabran je za papu na konklavi 18. novembra 1523. nakon kratkog pontifikata pape Hadrijana VI. Svo vrijeme svog pontifikata Klement VII. se trudio ojačati Papinsku državu, lavirajući između francuskog i španjolskog utjecaja na apeninske prilike, istovremeno je nastojao i ojačati poziciju svoje porodice Medici.

Klement VII. između francuskog i španjolskog uticaja

Od 1521. otpočeli su sukobi u Sjevernoj Italiji između Karlo V. cara Svetog Rimskog Carstva i francuskog kralja Franje I.. oko prevlasti. Isprava je papa Klement VII, nastojao biti neutralan, ali se postepeno priklonio više Karlu V. Kad su 1526. španjolci zarobili Franju I., Klement radi veliki obrat, prekida savez sa Karlom V. i postaje saveznik Francuza, ušavši u njihov Savez Cognac (Lega di Cognac) zvan i Druga sveta liga, zajedno s Mletačkom republikom i Engleskom. Karlo V. odgovorio je energično i uz pomoć plaćeničke vojske zauzeo Rim 1527. Papa se zabarikadirao u utvrdu Sant'Angelo, iz koje je 7 mjeseci pregovarao o uvjetima primirja i svoje slobode, dok su plaćenici pljačkali i ubijali stanovništvo Rima. Pristao je platiti ogromnu sumu od 60,000 dukata za svoju slobodu, uz prepuštanje Parme, Piacenze, Civitavecchije i Modene Svetom Rimskom Carstvu (Španjolci su zauzeli jedino Modenu). Metež u Rimu, iskoristili su njegovi nominalni saveznici Venecijanci i zauzeli posjede Papinske države Cerviju i Ravennu, a kondotjer Sigismondo Malatesta, je preoteo Rimini. Klement je prerušen u trgovca uspio pobjeći iz Rima do Orvieta, odakle se prebacio u sigurniji Viterbo. U opustošeni i raseljeni Rim se vratio tek u oktobru 1528.

Kaos u Rimu iskoristili su i republikanci u Firenci medičejski neprijatelji, koji su ih protjerali iz grada i preuzeli vlast. U junu 1529. francuski kralj Franjo I. i car Svetog Rimskog Carstva potpisali su mirovni sporazum u Barceloni. Papinskoj državi vraćena je većina gradova, čak je Karlo V. pristao vratiti Medicije na vlast u Firenci. Međutim firentinska republikanska vlada i vojska nisu se hjeli predati, ali su nakon jedanaest mjeseci opsade i izdaje profesionalnih vojnika ipak kapitulirali 1530. Nakon toga je Klement VII. instalirio svog nezakonitog sina Alessandra kao vojvodu u Firenci. Poslije tih događaja papa Klement slijedio je pokorno politiku cara, Karla V, tome je pridonio i neuspjeh francuskog kralja Franjo I. da istjera aragonce iz Napulja, zbog tog je Klement i formalno obnovio svoje savezništvo sa Svetim Rimskim Carstvom 24. februara 1530. u Bologni, tad je Klement u znak mira svečano okrunio Karla V.

Klement VII protestantska reformacija i raskol sa Engleskom

Karlo V. htio je da Klement energičnije nastupi protiv njemačke reformacije, i sazive jedan koncil na tu temu, međutim Klement nije ništa poduzeo. Njegova ovisnost o Karlu V. vodila je neizravno i do raskola sa Engleskom. Oglušio se na zahtjev kralja Henrika VIII. da poništi njegov brak sa Katarinom Aragonskom, koja mu nije mogla roditi muškog potomka. Henrik je odlučio ignorirati papino odbijanje te se 25. januara 1533. oženio sa Anom Boleyn, postavivši prethodno za canterburyijskog nadbiskupa sebi odanog Thomasa Cranmera koji je pristao obaviti vjenčanje. Nakon tog je Klement ekskomunicirao Henrika, a ovaj je nakon tog sazvao parlament u kojem je izglasan Zakon o supremaciji (Act of Supremacy), 1534.), prema kojem se na čelu države i engleske crkve, nalazi kralj. Nakon raskola s Rimom i osamostaljenja Anglikanske crkve raspustio je sve katoličke samostane i konfiscirao njihovu imovinu.

Smrt

Nekoliko dana prije svoje smrti Klement je naručio doslikavanje svoda Sikstinske kapele od Michelangela svog prijatelja iz djetinstva (zajedno su odrasli na Lorenzovom dvoru) on je trebao naslikati fresku Posljednji sud, posao oko tog naslijedio je njegov nasljednik Pavao III..

Papa Klement VII nenadano je umro 25. septembra 1534. od trovanja gljivama, pokopan je u crkvi Santa Maria sopra Minerva, pored svog bratića Lava X..

Eksterni linkovi

Klement VII. na Wikimedijinoj ostavi

• Biografija pape Klementa VII., na portalu treccani.it (it)
• Klement VII. na portalu Katolička enciklopedija (en)

Rimokatoličke crkvene titule
Prethodi: Hadrijan VI.	Papa 1523.-1534	Slijedi: Pavao III.