Maria Schneider
Marija Šnajder (fr. Maria Schneider) je bila francuska filmska glumica (27. mart 1952, Pariz — 3. februar 2011, Pariz).
Maria Schneider | |
---|---|
glumica | |
Biografske informacije | |
Rođenje | Maria-Hélène Schneider 27. 3. 1952. Pariz, Francuska |
Smrt | 3. 2. 2011. (dob: 58) Pariz, Francuska |
Partner | Pia Almadio |
Roditelji | Daniel Gélin (deceased) Marie-Christine Schneider |
Profesionalne informacije | |
Zanimanje | glumica |
Opus | |
Djelatni period | 1969–2008 |
Znamenite uloge | |
Janne u Posljednji tango u Parizu |
Odrasla sa majkom rumunskog porekla, tek sa 16 godina saznaje da je vanbračna ćerka francuskog glumca Danijela Želena. Na filmu je od 1971. na nagovor reditelja Rožea Vadima.
Bujnih oblina, ali dečačkog držanja, nesvesna svoje ženstvenosti, specijalizovala se za uloge nimfeta.
Najpoznatija je po ulozi u kontroverznom filmu Bernarda Bertolučija Poslednji tango u Parizu gde glumi mladu ženu koja kroz burnu vezu sa sredovečnim muškarcem (Marlon Brando) stiče samopouzdanje postajući svesna svoje ženstvenosti. Privukla je veliku pažnju javnosti u ono vreme slobodnim ljubavnim scenama, ali je tako stekla i oreol seks simbola, što joj je odmoglo u daljnjoj karijeri. Iako je snimila preko 50 filmova, veću pažnju publike i kritičara privukla je još samo ulogom tajanstvene neznanke u filmu Mikelanđela Antonionija Profesija: reporter iz 1975.. Njezina je 40-godišnja karijera obilježena ovisnošću o drogi, predoziranjima, pokušajem samoubojstva i liječenjem u duševnoj bolnici. Također je među prvima u filmskoj industriji priznala svoju biseksualnost.[1][2]
Glumila je glavnu žensku ulogu u filmu Predraga Golubovića Sezona mira u Parizu, gde su joj partneri bili Dragan Nikolić i Miki Manojlović.
Na filmu je poslednji put nastupila 2008. u ostvarenju Klijentkinja rediteljke Žozijane Balasko.
Filmografija
uredi- 1969 :
- Les Femmes, rež. Jean Aurel - figuration
- L'Arbre de Noël, rež. Terence Young
- 1970 : Madly, rež. Roger Kahane
- 1970 : Les Jambes en l'air, rež. Jean Dewever
- 1972 :
- Hellé, rež. Roger Vadim - Nicole
- La Vieille Fille, de Jean-Pierre Blanc - Mome
- What a Flash!, rež. Jean-Michel Barjol
- Le Dernier Tango à Paris (Ultimo tango a Parigi), rež. Bernardo Bertolucci - Jeanne
- 1973 : Cari genitori d'Enrico Maria Salerno - Antonia
- 1975 :
- Profession : reporter (Professione: reporter), rež. Michelangelo Antonioni - la fille
- La Baby-Sitter ou Jeune Fille libre le soir[3] de René Clément - Michèle
- 1977 : Violanta, rež. Daniel Schmid - Laura
- 1978 : Voyage au jardin des morts, rež. Philippe Garrel (court-métrage) - Hypolyte
- 1979 :
- La Dérobade, rež. Daniel Duval - Maloup
- Une femme comme Eva, rež. Nouchka van Brakel - Liliane
- 1980 :
- Weisse Reise, rež. Werner Schroeter
- Haine, rež. Dominique Goult
- Mama Dracula, rež. Boris Szulzinger - Nancy Hawaii
- 1981 : Sezona mira u Parizu, rež. Predrag Golubović
- 1982 :
- Balles perdues, rež. Jean-Louis Comolli - Véra
- Merry-Go-Round, rež. Jacques Rivette - Léo
- 1983 : L'Imposteur (Cercasi Gesù) de Luigi Comencini - Francesca
- 1987 : Résidence surveillée, rež. Frédéric Compain - Céline Fontaine
- 1989 : Bunker Palace Hôtel d'Enki Bilal - Muriel
- 1991 : Écrans de sable, rež. Randa Chahal Sabbag - Sarah
- 1992 :
- Au pays des Juliets, rež. Mehdi Charef - Raissa
- Les Nuits fauves, rež. Cyril Collard - Noria
- 1996 : Jane Eyre, rež. Franco Zeffirelli - Bertha
- 2000 : Les Acteurs, rež. Bertrand Blier - elle-même
- 2002 : La Repentie, rež. Laetitia Masson - la sœur de Charlotte
- 2006 : La Vie d'artiste, rež. Marc Fitoussi - la femme de Joseph Costals
- 2007 : La Clef, rež. Guillaume Nicloux - Solange
- 2009 : Cliente, rež. Josiane Balasko - une cliente
Izvori
uredi- ↑ Hadleigh, Boze (2001), The Lavender Screen: The Gay and Lesbian Films, Citadel Press, p. 81, ISBN 0-8065-2199-6
- ↑ „Roger Ebert: Interview with Maria Schneider (1975)”. Arhivirano iz originala na datum 2006-10-13. Pristupljeno 2021-08-31.
- ↑ D'après le Dictionnaire mondial des films, Larousse sur larousse.fr
Vanjske veze
uredi- Marija Šnajder na sajtu IMDb